Zajęcia są otwartą formą łączącą taniec oraz zabawy ruchowo-muzyczne dla dzieci.
Dlaczego ruch jest ważny dla małego dziecka? Ponieważ dziecko lepiej się rozwija, wzmacniają się jego kości, dojrzewa układ nerwowy, zwiększa się wydolność serca i płuc.
Na tych zajęciach angażować będziemy przede wszystkim dzieci, rodzice mogą im towarzyszyć w początkach, traktując to jako formę adaptacji.
Rodzice towarzyszący swoim dzieciom będą zachęcani do czynnego udziału z zajęciach.
prowadzi:Jacek Różański czas trwania: 120 minut cena: 100 zł miesięcznie (4 zajęcia)
środy
18.00 – 20.00
dla młodzieży od lat 15
Specjalistyczne zajęcia dla młodzieży interesującej się filmem.
Uczestnicy mają okazję stworzyć własne fabuły krótkometrażowe, dokumenty czy teledyski. Na drodze do otrzymania gotowego materiału pokonywane są wszystkie kolejne etapy produkcyjne: narodziny pomysłu, scenariusz, storyboard, zdjęcia, montaż i udźwiękowienie.
Dodatkowo mogą swoją świeżo nabytą wiedzę operatorską i montażową przećwiczyć w trakcie dużej ilości wydarzeń w ciągu całego roku.
Uwaga dla nowych uczestników! Formularz zapisów należy wypełnić po spotkaniu z prowadzącymi.
Grupa tworzy choreografie i spektakle taneczne. Reprezentuje Dorożkarnię na scenach warszawskich, krajowych i zagranicznych. Teatr skupia się na technice tańca jazzowego we wszystkich jego odmianach, od musicalu, lyrical po modern i contemporary.
Tancerki i tancerze nie tylko rozwijają umiejętności taneczne i techniczne, ale też uczą się współpracy na scenie, odpowiedzialności oraz panowania nad emocjami i ich wyrażania.
Wiedza, czyli o czym mówimy na zajęciach?
Poznajemy i mówimy o technikach i stylach tańca: jazz/ modern/ contemporary/physical dance/ technika Hortona. Uczymy się fachowych pojęć: nazw kroków i technik tanecznych. Zdobywamy wiedzę anatomiczną: Pilates/Feldenkreis/ power joga. Studiujemy informacje o choreografach, reżyserach, i spektaklach. tancerzach (edukacja kulturalna i historyczna).
Umiejętności, czyli co ćwiczymy?
Ćwiczymy prawidłową postawę ciała, równowagę, rozciąganie. Budujemy głęboki gorset mięśniowy i uczymy się prawidłowo oddychać podczas tańca. Uczymy się choreografii, Floorworku (taniec i ruchy wykonywane na podłodze), partnerowania oraz Contact improvisation (improwizacja kontaktowa). Rozwijamy różne style taneczne: jazz/ contemporary/ modern/ phisical/ technika Hortona. Ćwiczymy techniki relaksacyjne i fizjoterapeutyczne: takie jak Pilates, Feldenkreis, Power Joga. Nie obce są nam techniki teatralne – szkolimy swój warsztatach w etiudach teatralnych i teatralnej improwizacji.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Rozwijamy wyobraźnię motoryczną. Wdrażamy takie postawy jak współdziałanie i odpowiedzialność pracy w grupie – aktywnie współtworzymy choreografie i spektakle taneczne. Pracujemy nad gotowością do przełamywania osobistych ograniczeń ciała i umysłu. Wspólnie rozwijamy pasje, talenty, pomysły na aktywne spędzanie czasu wolnego. Uczymy się być świadomym odbiorcą kultury.
Jak wyglądają zajęcia?
Rozgrzewka (centrum/Floorwork), ćwiczenia po przekątnej (diagonal), ćwiczenia techniczne (centrum), tworzenie choreografii (nauka, praktyka), ćwiczenia rozciągające (stretching), próby aktualnego spektaklu, rozmowy grupowe, integracyjne, edukacyjne.
Grupa tworzy przedstawienia teatralne, a podczas pracy poznaje wszystkie elementy pracy aktora, kostiumologa, scenografa, charakteryzatora, choreografa i reżysera. To pozwala na rozwijanie wyobraźni, pomysłowości, kreatywności, wyrobienie samodzielności, wytrwałości, rzetelności i obowiązkowości. Praca w grupach i zajęcia indywidualne, gry i zabawy dramatyczne, działania improwizacyjne i inscenizacyjne, okołoteatralne rozmowy podczas prób kształtują intelekt i wzbogacają osobowość młodego człowieka. Młodzież uczy się wypowiadać za pomocą własnego ciała, ruchu, gestu, mimiki i słowa.
Wiedza, czyli o czym mówimy?
O historii teatru, historii dramatu, historii tańca, poszerzamy ogólną wiedzę o człowieku, poznajemy podstawowe pojęcia z technik aktorskich i scenicznych.
Umiejętności, czyli co ćwiczymy?
Ćwiczymy samodzielne myślenie, umiejętności współpracy, pamięć, dykcję, oddech, ruch sceniczny i techniki aktorskie.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Rozwijamy koordynację, wyobraźnię, umiejętność pracy w grupie, odpowiedzialność, panowanie nad emocjami, rzetelność, obowiązkowość, pozytywne myślenie.
Jak wyglądają zajęcia?
Rozmowa, rozgrzewka ruchowa, rozgrzewka oddechowa i dykcyjna, etiudy aktorskie (indywidualne i zbiorowe), praca nad scenariuszem, próby spektaklu.
Jest to spektakl na styku rzeczywistości cyrkowej i nierzeczywistego życia klaunów. To połączenie cyrku z kabaretem, pantomimą i teatrem dramatycznym. To świat, w którym nie można nikogo okłamać. Klauni mogą wiele. Już od dawna przestali tylko rozśmieszać. Z czerwonym nosem łatwiej i bezpieczniej jest ujawniać oczywiste niedorzeczności. Nie trzeba brać poważnie krytyki błazna. Klaun bierze na swoje barki całą naszą głupotę i wszystkie nieszczęścia, które nas spotkają. Wtedy śmiejemy się już nie z siebie.
Sztuka cyrkowa to marzenie twórców teatru. Klaunowskie skecze są zwykle przerywnikami w głównym przedstawieniu, w Clownach stanowią treść tego przedstawienia.
Scenariusz: Andrzej Strzelecki
reżyseria: Darek Sikorski
muzyka: Nino Rota
występują: Mela Kupis, Sebastian Leśniak, Ania Orłowska, Zofia Sochaczewska, Hanna Stacewicz, Ewelina Wiśniewska.
Bolero
premiera czerwiec 2016
Orkiestra bez pulpitów, nut a nawet instrumentów. I dyrygent, który próbuje zachęcić muzyków do gry. Gdy ci oponują, dyrygent zarzuca członkom orkiestry brak wyobraźni, która w muzyce jest najważniejsza. Obie strony nie mogą się dogadać, ale są skazane na siebie. Kiedy kończą się wreszcie wzajemne wyrzuty i oskarżenia, zaczynają grać.. i już nie mogą przestać. Nie lubimy być sterowani. Chcemy chronić własną osobowość i chcemy przynależeć do grupy. Chcemy tworzyć własną rzeczywistość świadomie, bez fałszywego przywództwa. Czy jesteśmy w stanie oprzeć się manipulacji? Ostatnie wydarzenia nie napawają optymizmem. Ale może w rzeczywistości nie jest z nami aż tak źle…
Bolero to uniwersalna historia a w niej sporo absurdalnego humoru, realistycznych obserwacji i tak zwane drugie dno. Jak w życiu…
scenariusz: Grzegorz Reszka
reżyseria: Darek Sikorski
muzyka: Maurice Ravel
obsada: Mela Kupis, Sebastian Leśniak, Ania Orłowska, Zofia Sochaczewska, Hanna Stacewicz, Ewelina Wiśniewska.
prowadzi: Janusz Żabowski – instruktor ceramiki czas trwania: 150 minut cena: cena 35 zł/osoba
soboty, raz w miesiącu
10.00 – 12.30
W wirze codziennych obowiązków i godzinach spędzanych w korkach czasem rodzicom trudno wygospodarować czas dla dzieci. Dlatego warto wybrać się w sobotę do DOROŻKARNI na rodzinne warsztaty ceramiczne. Tutaj w myśl przysłowia – nie święci garnki lepią – gliniane dzieła tworzyć może każdy. Nawet ci, którzy myślą , że nie potrafią. Ideą zajęć jest stworzenie jednego, rodzinnego dzieła – dzieci tworzą je ze swoim rodzicami lub na odwrót rodzice z dziećmi.
Niewtajemniczonym w arkana sztuki ceramicznej prowadzący – Janusz Żabowski pokazuje techniki ręcznego modelowania najprostszych form, służy radą i pomaga przy drobnych niepowodzeniach. Nie narzuca jednak tematu pracy. Koncepcję trzeba wypracować – najlepiej metodą rodzinnej burzy mózgów. To wcale nie jest łatwe, bo bywa, że pomysłów jest tyle ilu członków liczy rodzina, a gliniane dzieło ma powstać jedno. I tu okazuje się, że dzieci też mają głos, czasem decydujący i świetne pomysły. Po wyborze tematu czas przystąpić do działania. Mając do dyspozycji najwyższej jakości materiały – różnego rodzaju gliny i szkliwa, zaczynamy tworzyć coś jedynego w swoim rodzaju.
W sympatycznej atmosferze czas mija niepostrzeżenie, a nasze paluszki wyczarowują prześliczne kubki, filiżanki, koraliki, doniczki, broszki… I sami się sobie dziwimy, że to nasze dzieło, że potrafimy, że coś nam się w tym tygodniu udało i to z własnymi dziećmi. Poprawia nam się samopoczucie, a i dzieci są z nas dumne. Ale to dopiero połowa sukcesu, bo sztuka ceramiczna wymaga od nas niebywałej cierpliwości. Wykonane przedmioty muszą dobrze się wysuszyć i wstępnie wypalić (800°C). Dopiero na następnych zajęciach możemy poprawić ich urodę – barwiąc je kolorowymi szkliwami. I to nie koniec zabawy… teraz dzieło wędruje do pieca, gdzie w temperaturze 1050°C jest ostatecznie wypalone. Gotowe prace można oczywiście zabrać do domu. Będą one jawnym dowodem naszego talentu i stać się mogą świetnym prezentem dla babci, cioci, siostry….
„W ceramice na produkt końcowy trzeba poczekać. Gdy namęczymy się nad zrobieniem kubka, widzimy efekt dopiero po upływie czasu, bowiem do końca nie wiemy, co wyjmiemy z pieca” – tłumaczy Janusz Żabowski. Uczestnicy zajęć stopniowo poznają techniki tworzenia wyrobów z gliny. Przy użyciu koła garncarskiego, pieca i szkliwa powstają ich pierwsze dzieła sztuki dekoracyjnej i użytkowej.
Każdy realizuje swoje indywidualne projekty artystyczne i każdy przekona się, że ma talent i potrafi wyczarować prawdziwe dzieła sztuki.
Prowadzący niczego się tu nie narzuca, nie podsuwa gotowych wzorów, ale zachęca do myślenia, kreatywności, rozwijania twórczej pasji. Każdy uczestnik zajęć może liczyć na fachową opiekę oraz twórczą i przyjazną atmosferę, a jedynym ograniczeniem jest tu wyobraźnia… i … wielkość komory pieca. Co można stworzyć? Kubki, filiżanki, misy, talerze, garnki, aniołki, ryby i ramki…
Wiedza, czyli o czym mówimy?
Teorię zostawiamy za drzwiami, a kieruje nami nieskrępowana wyobraźnia i chęć zabawy.
Umiejętności, czyli co ćwiczymy ?
Rozumienie przestrzeni, cierpliwość i pokorę wobec materii.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Kreatywność i otwartość, poczucie estetyki, umiejętność realizacji wspólnych projektów.
