prowadzi: Dorota Kozieradzka– artystka wizualna, edukatorka, wykładowczyni ASP czas trwania: 60 minut cena: 120 zł miesięcznie (4 zajęcia)
środy
17.00-18.00
lub
18.15 – 19.15
dla dzieci i młodzieży w wieku 7-14 lat
Sztuka to wartość. Będziemy poruszać się po różnych jej obszarach, od tych najstarszych po najnowsze. Kluczem do oswojenia sztuki jest zrozumienie potrzeb artystów, którzy ją tworzyli, lub tworzą. Wkroczymy w bogaty świat wyobraźni, przez który poprowadzą nas Vermeer, Tycjan, Rembrandt, Cézanne, Picasso, Stryjeńska, Kobro, Hockney i wielu innych. Podglądając dokonania najwybitniejszych twórców, dzieci nauczą się wyrażać siebie. Poznając kolejne techniki plastyczne dowiedzą się jak ważnym elementem pracy jest dobór formatu, narzędzi i materiału wykonania.
Jeśli zdolności manualne nie są mocną stroną uczestnika – nic nie szkodzi. Regularna praca w różnych technikach plastycznych pomoże rozwinąć zdolności motoryczne. Żaden z wielkich mistrzów nie urodził się z doskonałym warsztatem, to trening czyni mistrza. Będziemy stopniowo ulepszać umiejętności rysowania, malowania i rzeźbienia, ale przede wszystkim uruchomimy wyobraźnię, bo to ona jest głównym tworzywem sztuki.
Wiedza, czyli o czym mówimy na zajęciach?
Mówimy o różnorodnych postawach twórczych, o tym jaka sztuka była kiedyś, jaka jest dziś i w jaki sposób możemy z tego czerpać twórczą energię dla siebie. Mówimy o kompozycji, czyli jak sprawić by to, co chcemy wyrazić na kartce papieru albo w przestrzeni wyglądało możliwie najlepiej. Mówimy o tym jakiej techniki użyć i w jaki sposób by osiągnąć oczekiwane rezultaty.
Umiejętności, czyli co ćwiczymy?
Zdobywamy wiedzę o sztuce. Uczymy się różnych dyscyplin sztuki: malarstwo, rzeźba, rysunek w różnych technikach. Uczymy się robić projekty i planować przebieg pracy. Rozwijamy zdolności manualne.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Uczymy się myśleć nieszablonowo. Pogłębiamy wrażliwość. Budujemy świadomość estetyczną. Rozwijamy otwartość. Rozwijamy wyobraźnię. Uczymy się patrzeć.
Jak wyglądają zajęcia?
Każde zajęcia zaczynamy od inspiracji. Oglądamy reprodukcje, albo slajdy, bawimy się, gramy w memory, rozmawiamy, dzieci słuchają opowieści o twórczych postawach, które mogą je zaprowadzić w ciekawe rejony artystycznych poszukiwań. Potem bierzemy się za część praktyczną. Techniki będą różne, zależne od wybranej inspiracji – od rysunku ołówkiem po instalacje w przestrzeni. Niektóre zadania będą przewidziane na kilka spotkań. Nie spieszymy się, bo sztuka nie lubi presji czasu, a każde artysta ma swoje tempo. Jeśli ktoś nie skończy pracy, nie szkodzi. Celem nie są skończone dzieła lecz właściwe ich prowadzenie. Na przemian będziemy sięgać po sztukę dawną i współczesną, by dbać o świeżość i energię do pracy wyprowadzoną z rozbudzonej wyobraźni dziecka
Scena. Zdjęcie zrobione z góry. Na scenie leży 10 osób w różnych pozach. Wszyscy są jednakowo ubrani - kostiumy ze spodniami.
Międzynarodowe projekty artystyczne realizujemy od początku istnienia Dorożkarni, a wcześniej Teatru Pantera. Projekty opierają się na wymianie doświadczeń i umiejętności, uczeniu się nowych narzędzi i odkrywaniu wartości w tym, że jesteśmy różni i różnie postrzegamy świat. Często ich rezultatem są nowe spektakle, wystawy czy filmy.
2024
Międzynarodowe Lato Artystyczne w Dorożkarni
WARSZAWA, POLSKA
Po raz kolejny Dorożkarnia gościła w sierpniu młodych artystów i artystki z Białorusi. W tym roku rezydencja zmieniła nieco swoją formułę. Przez tydzień twórcy pracowali pod okiem malarki i kuratorki Marii Michoń i byli pod opieką artystki i fotografki, dziennikarki Julii Szabłowskiej. Tematem była natura w mieście, to co otacza Dorożkarnię w najbliższym sąsiedztwie, ale też to jak Warszawa wygląda z punktu widzenia roślin, drzew, nasadzeń i dzikich zakątków.
Wernisaż prac uczestniczek i uczestników ART SUMMER 2024 odbył się podczas Korowodu Siekierkowskiego i otwarcia sezonu artystycznego 1 września.
Wspólna Pamięć’44
WARSZAWA, POLSKA – BERLIN, RAVENSBRUCK, NIEMCY
Wspólna pamięć’44 to projekt przywracający osobiste historie polskich ofiar II wojny światowej i osób zaangażowanych w powstanie warszawskie, opowiedziany słowami młodych warszawiaków. Na podstawie dostępnych materiałów archiwalnych i własnej pracy historyczno-detektywistycznej młodzi uczestnicy projektu z Warszawy i Zwickau odtwarzali dzieje ofiar i zaginionych na podstawie ich prywatnych przedmiotów przechowywanych w Archiwum Arolsen w ramach akcji #stolenmemory.
Równolegle do działań archiwistyczno-historycznych uczestnicy stworzyli własną artystyczną opowieść o tych wydarzeniach. Za pomocą sztuki opowiedzieli, jak rozumieją historię, jak chcą kultywować pamięć historyczną i przedstawiać różne punkty widzenia. Pod okiem edukatorów artystycznych powstała autorska instalacja intermedialna przywołująca dzieje ofiar powstania’44.
Młodzież z Polski i Niemiec po raz kolejny spotkała się w ramach współpracy Dorożkarni z Instytutem Pileckiego i Szkoły z Zwickau. W tym roku między 15 a 20 czerwca odwiedziliśmy obóz w Ravensbrück i Berlin.
Projekt współfinansowany ze środków Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży w ramach priorytetu „Zachować Pamięć”.
2023
Międzynarodowe Lato Artystyczne w Dorożkarni
WARSZAWA, POLSKA
W sierpniu Dorożkarnia gościła grupę młodych artystek i artystów z Białorusi. Program wizyty był zbudowany wokół sztuki oraz działań społecznych z jej wykorzystaniem. Przez tydzień uczestnicy brali udział w spotkaniach ze specjalistami, wizytach studyjnych a także brali udział w warsztatach artystycznych. Odwiedziliśmy m.in. Osiedle Jazdów i Stowarzyszenie Inclusive Buzz, które prowadzi Dom Kultury BAZA. Podczas warsztatów mistrzowskich z Verą Yahoudzik młodzi artyści stworzyli prace malarskie oraz grafiki wokół tematu miasta, jego funkcji i roli w życiu człowieka. Wystawa cieszyła się dużym uznaniem gości Dorożkarni.
Ważnym wydarzeniem dla uczestników Międzynarodowego Lata Artystycznego było wzięcie udziału w Dniu Otwartym w Dorożkarni, w tym w warsztatach plecenia wianków, animacjach dla mieszkańców i korowodzie ulicami Siekierek wraz z Wilanowską Orkiestrą Dętą. Bezpośredni udział w tym wydarzeniu pozwolił zobaczyć jak stosunkowo proste działania mogą mieć duży efekt dla społeczności, być przestrzenią do swobodnego uczestnictwa w kulturze i budowania wspólnoty lokalnej.
Udział w projekcie wzmocnił w uczestnikach chęć eksperymentowania i zdobywania różnych doświadczeń, co może stać się dla nich nowym motywem w twórczości i wpłynąć na rozwój, oraz być wytchnieniem od przytłaczającej rzeczywistości za naszą wschodnią granicą.
WARSZAWA, POLSKA – BERLIN, NIEMCY – ZWICKAU, NIEMCY
Na początku lipca grupa młodzieży z Dorożkarni pojechała do Berlina, aby przez tydzień pracować wspólnie z uczniami i uczennicami 10. klasy gimnazjum z Zwickau w Saksonii. Partnerem projektu już kolejny rok jest Instytut Pileckiego w Berlinie.
Osią tematyczną projektu była praca z archiwami, historią II wojny światowej, w szczególności tematem pracy przymusowej w III Rzeszy. Warsztaty odbywały się w Centrum Dokumentacyjnym Robót Przymusowych w Schöneweide. Młodzież, poznając biografie konkretnych osób, ofiar i oprawców, próbowała zrozumieć mechanizm opresji oraz wpływ tych wydarzeń na współczesność. Dzięki spotkaniom z ukraińskimi aktywistkami uczestnicy mogli zyskać inne spojrzenie na aktualne problemy, nawiązać powiązania między przeszłością a teraźniejszością, a ostatecznie rozpoznać ciągłości historyczne.
Uzupełnieniem warsztatów historycznych była praca z artystami-edukatorami z Dorożkarni: Adamem Jastrzębskim, Kamilem Niedziałkiem i Jackiem Różańskim. Podczas warsztatów artystycznych powstała wystawa, która jest komentarzem młodzieży do przedstawionych tematów. Techniki wykorzystane w wystawie to: sztuki plastyczne, działania intermedialne, instalacje przestrzenne, animacja poklatkowa, fotografia, rysunek i komiks.
Projekt współfinansowany ze środków Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży w ramach priorytetu „Zachować Pamięć” oraz ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
2022
Zielnik Pileckiego – spektakl i wymiana młodzieży
WARSZAWA, POLSKA – BERLIN, NIEMCY
Majówka 2022 r. była wyjątkowym czasem spotkania, wymiany, warsztatów i rozmów wokół historii polsko-niemieckiej II wojny światowej i aktualnej sytuacji inwazji rosyjskiej w Ukrainie.
W dniach 29 kwietnia – 3 maja 2022 r. grupa młodzieży z Dorożkarni wyjechała do Berlina, aby w Instytucie Pileckiego wraz z uczniami i uczennicami ze szkoły w Zwickau wziąć udział w pierwszym, po długim czasie, projekcie wymiany międzynarodowej. W ramach programy odbyły się:
– Spacer edukacyjny „Berlin jako przestrzeń pamięci”,
– Spotkanie przy wspólnym stole – o gościnności. Rozmowa z artystą Pepê Dayaw,
– Zwiedzanie Instytutu Pileckiego – oprowadzanie kuratorskie po wystawie „Dostarczone. Poczta Harcerska w Powstaniu Warszawskim 1944”, oprowadzanie autorskie po wystawie „Ochotnik. Witold Pilecki i jego misja w Auschwitz”, oprowadzanie autorskie po wystawie „Voices of Ukraine”,
– Oprowadzanie po wystawie stałej Topografia Terroru – Międzynarodowe Centrum Dokumentacji i Spotkań,
– Warsztaty historyczne, refleksje i rozmowy, zwiedzanie Berlina, wycieczka do East Side Gallery,
– Wizyta w Domu Konferencji w Wannsee,
– Warsztaty „Ciało polityczne” i spotkanie z aktywistką i performerką ukraińską Evą Yakubovską,
– Premiera spektaklu “Zielnik Pileckiego”.
Spektakl jest próbą pokazania rotmistrza Witolda Pileckiego nie jako heroicznego patrioty tylko człowieka, mężczyzny obdarzonego radością i chęcią życia. To przedstawienie „umowne”, nie określone w czasie. Złożone z ważnych elementów życia dla bohatera: miłości, rodziny, ludzi, przyrody. Witold Pilecki jako społecznik, żołnierz, bohater, ale i mąż, przyjaciel, sportowiec, niedoszły malarz. Pan „Zjawa” albo „Pan w kratkę” jak go nazywali bliscy. Bardzo mocne w spektaklu jest podkreślenie jego związku z naturą, przyrodą i drobnymi przyjemnościami życia. Współczesna muzyka (w instrumentalnym wydaniu) podkreśla uniwersalność opowieści o tym niezwykłym człowieku.
Koncepcja artystyczna i reżyseria spektaklu: Izabella Borkowska i Dariusz Sikorski.
Projekt współfinansowany ze środków Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży w ramach priorytetu „Zachować Pamięć” oraz ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć niż lękać.
W 2021 r. wspólnie z Instytutem Pileckiego w Berlinie oraz Liceum Ogólnokształcącym w Zwickau w Saksonii podjęliśmy współpracę przy realizacji cyklu warsztatów edukacyjnych o historii polsko-niemieckiej i postaci rotmistrza Witolda Pileckiego.
W 2021 r. zrealizowane zostały 3 spotkania online uczniów i uczennic z liceum w Zwickau i uczestników i uczestniczek zajęć w Dorożkarni. Pierwsze warsztaty prowadzone przez Dorotą Ogrodzką-Piwowarską miały na celu stworzyć wspólną przestrzeń dla wymiany wiedzy, doświadczeń i obserwacji. Wykorzystując narzędzia pedagogiki teatru zaadaptowane do przestrzeni online, uczestnicy zastanawiali się nad tym czym dla nich jest bohaterstwo oraz czy każdy z nas może być dla kogoś bohaterem.
Drugie spotkanie zrealizowane zostało przez Międzynarodowe Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście w Auschwitz-Birkenau. Uczestnicy projektu odbyli wirtualną wizytę w Miejscu Pamięci i Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz wzięli udział w warsztacie „An individual and the camp reality”.
Trzecie spotkanie dotyczyło bezpośrednio historii rotmistrza Witolda Pileckiego. Uczestnicy mieli okazję wysłuchać opowieści autora bestselerowej książki „Ochotnik. Prawdziwa historia tajnej misji Witolda Pileckiego”. Jack Fairweather to reporter wojenny, który wraz z brytyjskimi żołnierzami podróżował do Kuwejtu czy Iraku, korespondent dziennika Washington Post i Daily Telegraph, autor książek „A War of Choice” oraz „The Good War”. W pierwszej części spotkania uczestnicy wysłuchali historii Witolda Pileckiego i jego rodziny. W drugiej części spotkania mieli okazję zadać pytania, przekazać swoje przemyślenia oraz porozmawiać z autorem o procesie powstawania tej wyjątkowej książki.
2020
Międzynarodowy teledysk
ONLINE
W 2020 r. Izabella Borkowska – choreografka, która w Dorożkarni prowadzi Studio Tańca Jazz, Teatr Tańca JAZZ, Teatr Tańca TEST oraz grupę dla dorosłych HAPPY RELAX, wzięła udział w teledysku izraelskiej choreografki Rotem Lev, pokazującego wspólnotę kobiet tańczących podczas pandemii.
2019
International Art Summer
WARSZAWA, POLSKA
W lecie artystycznym w Dorożkarni udział wzięli studenci szkół artystycznych z Ukrainy i Białorusi: z Katedry Sztuki Sakralnej oraz Katedry Ceramiki Narodowej Akademii Sztuk Pięknych we Lwowie i z Katedry Grafiki oraz Katedry Ceramiki Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuk Pięknych w Mińsku.
Studenci ze Lwowa tworzyli ikony do ikonostasu, kierując się jednak nowoczesną wizją fenomenu ikony. Nie wchodząc w konflikt z tradycją, tworzyli w kontekście sztuki współczesnej dla współczesnego człowieka.
Studenci z Mińska pracowali zespołowo nad ilustracjami do warszawskich legend, które zostaną wydane w formie książki elektronicznej.
Podczas warsztatów uczestnicy poznali nowoczesne metody plastyczne w teorii i praktyce, doskonalili swój warsztat artystyczny, poznawali dziedzictwo kulturowe Polski i uczyli się pracy zespołowej.
Tygodniowe warsztaty zakończył wernisaż prac: ikon, ceramiki i ilustracji do warszawskich legend.
Koordynatorzy projektu: Vera Yahoudzik – artystka, projektantka, współorganizatorka wydarzeń kulturalnych i procesów edukacyjnych, członkini Białoruskiego Związku Artystów Plastyków, Bożena Głażewska-Rzeźnik i Aleksander Bieguński – artyści ceramicy.
2018
InDanceGration
WARSZAWA
InDanceGration to projekt o wielokulturowości, którego główną osią były warsztaty taneczne z Sonią Mirpuri, międzynarodową artystką pracującą w Polsce. Młodzież z zespołów prowadzonych przez Izabellę Borkowską i Darka Sikorskiego poprzez taniec opowiedziały, jak piękne są inne kultury, jak rozumieją tolerancję oraz łamanie stereotypów i schematów na temat „inności”.
Ważnym elementem koncertu finałowego był utwór „Zaproście mnie do stołu” autorstwa W. Szymanowicza: Zaproście mnie do stołu. Zróbcie mi miejsce między Wami. Wspominajcie sobie trudne lata. Powiedzcie otwarcie co serdecznie boli? Może znajdzie się między wami voyager? Opowie o barwnych krajach, egzotycznych krajach (..)
2015
Pokolenie Y
WARSZAWA, POLSKA – BERLIN, NIEMCY
Pokolenie Y w Polsce i na Zachodzie więcej łączy niż dzieli. Pokolenie Y w Polsce cechuje odmienny stosunek do dóbr materialnych. W latach 80. wyznacznikiem statusu było posiadanie magnetowidu i samochodu. Dla Polaków w wieku dwudziestu kilku lat często dobra materialne nie mają takiego znaczenia jak dla 30 czy 40-latków. O jakości życia zaczyna decydować „bycie”, nie zaś „posiadanie”.
Przedstawiciele pokolenia Y mają wiele przydatnych umiejętności. Potrafią odnaleźć informacje, o których istnieniu początkowo nawet nie wiedzą (inna sprawa, że często nie mają pojęcia, co z tymi informacjami zrobić). Są świetnie przygotowani do poruszania się w obszarach związanych z różnorodnością kulturową. Chętnie pracują w zespołach, oceniają się w stosunku do swoich rówieśników, tworzą społeczności i często się ze sobą komunikują. Potrafią wykonywać wiele zadań w tym samym czasie. Można także przedstawić listę złych wiadomości związanych z nadejściem pokolenia Y. Ponieważ byli od dziecka prowadzeni przez rodziców, brak im umiejętności samodzielnego podejmowania decyzji. Rodzice planowali ich życie w najmniejszych szczegółach. Teraz oczekują tego od wykładowcy lub pracodawcy, który to powinien przejąć rolę matki, okazując troskę, wyznaczając cele i pomagając w rozwoju zawodowym. Przedstawiciele pokolenia Y mają też nierealistyczne oczekiwania, uważają, że mogą zmienić cały świat w ciągu pierwszego dnia pracy.
W trakcie dwóch, tygodniowych spotkań, dwudziestu uczestników z Warszawy i Berlina starało się odnieść do powyższego opisu, potwierdzając go lub mu zaprzeczając.
Projekt realizowany przez Dorożkarnię i ośrodek kultury Atrium w Berlinie.
Cafe Młodosć
WARSZAWA, POLSKA – BERLIN, NIEMCY
W trakcie 4 spotkań, które odbyły się w między kwietniem a czerwcem 2015 r. zrealizowane zostały warsztaty wokalne, teatralne i taneczne. Efektem końcowym było widowisko muzyczne z wykorzystaniem multimediów, które zostało zaprezentowane w obu miastach.
Spektakl powstał dzięki zaangażowaniu i pomysłom młodzieży. Twórcy zadali sobie pytania: jakie są różnice w zachowaniu ludzi dawniej, teraz i jakie będą w przyszłości? Czy cywilizacja i postęp nie zabrały nam “tego czegoś”, co decyduje o naszym człowieczeństwie? Czy normalne kontakty międzyludzkie stały się już niepotrzebne? A może to nieprawda? Przecież liczy się człowiek, jednostka i indywidualność. Widowisko to teatralno-taneczno-wokalna podróż przez historię z punktu widzenia młodych Polaków i Niemców.
Reżyseria: Dariusz Sikorski
Choreografia: Izabella Borkowska
Pedagogika teatru: Marina Miller
Trening wokalny: Tomasz Krupa
Instruktor muzyczny i koordynator strony niemieckiej: Arno Zillmer
Koordynacja projektu ze strony polskiej: Maryna Czaplińska
Koordynacja nagrań: Su-Hy Schade
Tłumaczenia: Marika Kraczek
Partnerzy: Haus der Jugend Charlottenburg, Deutsch-Polnischen Oberschule „Robert-Jungk“.
Projekt finansowany przez Polsko-Niemiecką Współpracę Młodzieży, Miasto Berlin, Burmistrza Dzielnicy Charlotenburg w Berlinie.
Youth.Memory
KRAKÓW, POLSKA – BERLIN, NIEMCY – WOŁGOGRAD, ROSJA
Celem projektu była konfrontacja pamięci historycznej dotyczącej II wojny światowej z trzech perspektyw: polskiej, niemieckiej i rosyjskiej. Młodzież pracowała pod okiem doświadczonej w projektach młodzieżowych, reżyserki teatralnej Ute Plat.
W trakcie trzech spotkań w Krakowie, Berlinie i Wołgogradzie osiemnaście młodych osób poznawało historię II Wojny Światowej na warsztatach, wycieczkach oraz podczas rozmów ze świadkami.
Projekt został objęty patronatem Ministra Spraw Zagranicznych RFN.
Partnerzy projektu: Evangelischer Kirchenkreis Teltow-Zehlendorf, Schadow Gymnasium Berlin, Deutschlandstiftung Integration, Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge, Junges Deutsches Theater, F.C. Flick-Stiftung, Konrad-Adenauer-Stiftung, KARL-WEISS-Stiftung, Gymnasium Nr. 92, Wolgograd, Bosch-Kulturmanager-Programm, Memorial, Konrad-Adenauer-Stiftung, Lutherirsche Gemeinde Wolgograd, Gimnazjum Nr. 7 Dom Kultury Dorożkarnia, Goethe-Institut, DPJW, Konrad-Adenauer-Stiftung.
2012
Make me happy
WULSBUTTEL, NIEMCY
Wspólnie z Ośrodkiem Teatralnym Werkschule Albstedt zorganizowane zostało 9 dniowe spotkanie z udziałem młodzieży polskiej i niemieckiej. Poprzez zajęcia teatralne prowadzone przez Grzegorza Pohla i Krzysztofa Wilkowskiego z Dorożkarni oraz Werkschule Albstedt zrealizowano program integracji młodzieży.
W wyniku projektu powstały dwa spektakle traktujące o priorytetach życiowych, wchodzeniu w dorosłość, pojmowania zjawiska szczęścia.
Warsztaty i przygotowanie spektakli pozwoliły na wymianę doświadczeń artystycznych polskiej i niemieckiej młodzieży, a język teatru stał się narzędziem porozumienia i zawarcia prawdziwych przyjaźni.
2011
Polsko – Rosyjskie Spotkania Młodego Teatru
PETERSBURG, ROSJA
W marcu 2011 roku grupa teatralna Tomasza Zadróżnego miała gościnne występy o w Petersburgu. Najważniejszą częścią projektu wymiany artystycznej była prezentacja spektaklu „Roberto Zucco” przed rosyjską widownią. Dodatkowo odbyły się warsztaty integracyjne, aktorskie i taneczne. Pozwoliło to zapoznać się młodzieży z Dorożkarni z metodami i warunkami pracy Teatru – Studia M-Art.
2010
Polsko – Rosyjskie Spotkania Młodego Teatru
WARSZAWA, POLSKA
Projekt maił na celu doprowadzić do spotkania dwóch młodzieżowych grup teatralnych z Rosji i z Polski. W pierwszy etapie: rosyjski teatr ‘M-arT’ został zaproszony do Warszawy. Podczas kilkudniowego pobytu grupa zaprezentowała swoje dwa spektakle oraz odbyły się warsztaty z grupą młodzieży ze Studia Teatralnego w Dorożkarni.
Dni polskie
MEDIOLAN, WŁOCHY
Dni polskie w Mediolanie zostały zorganizowane na przełomie września i października przez Związek Polaków w Mediolanie we współpracy z urzędem miasta i burmistrzem. Celem tego przedsięwzięcia było promowanie polskiej kultury, historii i tradycji a także Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie. W programie znalazły się m. in. imprezy nawiązujące do dwóch ważnych rocznic – 30 rocznicy powstania Solidarności oraz 200 rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Odbyły się także pokazy filmów, koncerty, wystawy a Włosi mogli zasmakować polskiej kuchni i produktów spożywczych.
Dorożkarnia została zaproszona do uświetnienia tego wydarzenia – w teatrze Elfo Puccini Teatr ZAMIAST zaprezentował swój ostatni spektakl 12 Drabin a TŁOCZNIA DŹWIĘKÓW koncert piosenek.
2006-2007
Dookoła Świata
HAMAMATSU, JAPONIA – WARSZAWA, POLSKA
Projekt zrealizowany został przez Polsko-Japońską Fundację “Polja”. Była to wyjątkowa przygoda zarówno dla polskiej jak i japońskiej strony. W pierwszej części Teatr ZAMIAST i Teatr Tańca FLEX wyjechały na dwutygodniowe tournee artystyczne po Japonii z programem Dookoła świata. Młodzież mieszkała u japońskich rodzin, dzięki czemu uczestniczyła w ich życiu codziennym. Każdy dzień wypełniały występy w szkołach i teatrach, ale też specjalnie organizowane lekcje, podczas których młodzież uczyła się tworzyć ikebany i kaligrafować. Niezwykłym przeżyciem były również koncerty – zdarzało się, że przedstawienie wystawiano przed 500 młodymi Japończykami. Po raz pierwszy w życiu chłopcy z FLEX-u i ZAMIAST-u byli gwiazdami – japońskie dziewczyny piszczały, a po występie ustawiały się w kolejce po autografy! Jeden z koncertów zakończył się grupową nauką polskiego tańca narodowego – poloneza. Na innym – podczas śpiewania finałowej piosenki We are the World – publiczność wstała z miejsc i śpiewała razem z polską młodzieżą.
Druga część projektu przebiegła pół roku później, kiedy grupa bębniarska TAIKO KAIKO 500 z Japonii przyjechała do Polski. Japończycy koncertowali w szkołach, ośrodkach kultury i podczas imprez plenerowych. Wolne chwile spędzali aktywnie, uczestnicząc w lekcjach m. in. kurpiowskich wycinanek i break-dance’u.
W dniach 17 – 28 lipca odbyły się w Erfurcie w Niemczech międzynarodowe warsztaty taneczne. Projekt Culture Goes Europe zrealizowano w ramach programu wymiany młodzieży, a wzięli w nim udział uczestnicy z Bułgarii, Serbii, Macedonii, Bośni, Niemiec oraz Polski. Polskę reprezentował zespół tańca FLEX z Dorożkarni. Warsztaty przeznaczone były dla młodzieży związanej z tańcem i teatrem, reprezentującej bardzo różny poziom techniczny. Część uczestników kładła nacisk na zawartość merytoryczną projektu, związaną z dyskusjami nad problematyką tożsamości, granic i problemów z tym związanych, podczas kiedy niektórzy oczekiwali projektu artystycznego, w którym najważniejszą rolę odgrywać miały zajęcia taneczne i teatralne. Rozłam ten był głównym zagrożeniem dla projektu, ale w końcowym rezultacie okazał się być również jego siłą. Osobami odpowiedzialnymi za realizację projektu byli: główny organizator ze strony niemieckiej – Markus Rebitchek, francuska specjalistka od technik związanych z projektami wymiany młodzieży – Margaux Richet, a od strony artystycznej: szefowa grupy serbskiej – Iwana Askovicz oraz Karol Urbański, opiekun teatru FLEX.
Zajęcia codzienne składały się z dwóch bloków: jednego poświęconego dyskusjom i grom mającym umożliwić uczestnikom zmierzenie się z problemami będącymi tematem projektu oraz części artystycznej, na którą składały się: rozgrzewka taneczna, zajęcia z pantomimy i innych technik związanych z teatrem tańca oraz physical theatre. Druga część projektu poświęcona była przygotowaniom do finałowego przedstawienia, będącego podsumowaniem projektu. Spektakl ten został pokazany na scenie Staat Garten będącej znaczącym miejscem na off-owej scenie Erfurtu.
Ich lebe hier und jetzt, czyli żyję tu i teraz
KELME, LITWA
Do udziału w projekcie zostali zaproszeni wolontariusze i opiekunowie pracujący z dziećmi i młodzieżą. Główną osią projektu była problematyka różnic społecznych oraz konsekwencji tego zjawiska. Uczestnicy z Polski, Litwy, Estonii, Rumunii i Łotwy poznawali specyfikę metody pracy z dziećmi i młodzieżą w ośrodkach pomocy na Litwie.
2005
Na zdrowie
WARSZAWA, POLSKA – RENNES, FRANCJA
W polsko-francuskim projekcie wymiany kulturalnej obok dzieci z dorożkarniowego Klubu ZIELONE WZGÓRZE udział wzięli podopieczni pedagogów animacji społecznej z Rennes we Francji. Celem kilkuetapowego projektu było uwrażliwienie dzieci na tematy profilaktyki i ochrony zdrowia poprzez twórczą pracę. Pod okiem pedagogów i plastyków dzieci wyrażały swoje emocje i przeżycia tworząc prace plastyczne – plakaty, poświęcone problematyce zdrowia i jego zagrożeniom.
Projekt składał się z kilku etapów:
WARSZAWA
Etap pierwszy: od stycznia do czerwca 2005 dorośli koordynatorzy projektu zbierali wraz z dziećmi z Klubu ZIELONE WZGÓRZE z Dorożkarni oraz z dziećmi z ośrodka w Rennes, plakaty poświęcone problematyce ochrony zdrowia (AIDS, narkotyki, przemoc, alkohol…). Celem tej akcji było nie tylko skompletowanie materiałów (plakatów) potrzebnych do realizacji projektu, ale także wskazanie miejsc w których osoby z różnymi problemami mogą uzyskać pomoc i wsparcie.
Pod koniec kwietnia w Dorożkarni odbyły się pierwsze warsztaty w ramach projektu – dzieci z Siekierek wraz z wychowankami GPAS-u z Ochoty wzięły udział w dyskusji na temat problematyki alkoholowej i nikotynowej oraz przygotowały wstępne projekty swoich własnych, całkowicie oryginalnych plakatów.
Etap drugi: w lipcu szóstka francuskich podopiecznych GPAS-u z Rennes razem z dwójką opiekunów i plastykiem przyjechali do Warszawy. Celem tej wizyty była wzajemna integracja dzieci oraz wspólna praca warsztatowa. W trakcie tygodniowych warsztatów, bazując na zebranych wcześniej materiałach (francuskich i polskich plakatach), wykonano różnorodne prace plastyczne o tematyce profilaktycznej. Dominującą formą był collage, a głównym poruszanym problemem wszelkie rodzaje uzależnień i skutki jakie wywołują.
Wszystkie powstałe w trakcie warsztatów prace wzięły udział w wystawie poświęconej tematyce ochrony zdrowia i profilaktyki społecznej, zorganizowanej w Galerii Dorożkarni. Odbył się uroczysty wernisaż z udziałem zaproszonych gości.
RENNES
Etap trzeci: we wrześniu grupa dzieci z Klubu ZIELONE WZGÓRZEwyjechała do Rennes, gdzie wspólnie z francuskimi dziećmi uczestniczyła w zajęciach plastycznych, a także w organizowaniu uroczystego wernisażu wystawy NA ZDROWIE w Międzynarodowym Domu w Rennes. Dodatkowym punktem programu było zwiedzanie miejscowych zabytków.
Projekt finansowany przez: Narodową Agencję Programu Młodzież, Dom Międzynarodowy w Rennes, Fundację dla Polski.
XIII Międzynarodowy Festiwal SZTUKA ULICY
WARSZAWA, POLSKA
Dorożkarnia była w roku 2005 współorganizatorem bardzo dużego projektu międzynarodowego, który od lat przygotowywany jest przez Dariusza Jarosińskiego i Stowarzyszenie Scena 96. XIII Międzynarodowy Festiwal SZTUKA ULICY odbył się w Warszawie w dniach 1 – 6 lipca 2005 r. Partnerami edycji byli: Instytut Słowacki, Instytut Francuski, Goethe Institut, Czeskie Centrum, Centrum Promocji Kultury Praga Południe, Dom Kultury Włochy oraz Rok Polsko-Niemiecki 2005/2006.
Podczas festiwalu zaprezentowanych zostało: 31 występów teatralnych, 10 widowisk tanecznych, 7 instalacji, 3 noce filmowe i jeden megakoncert. Niemal na każdym spektaklu – od ul. Grochowskiej do Al. Jana Pawła II, od Agrykoli po Pałac Kultury, od Placu Zamkowego po bulwar nad Wisłą – gromadziły się tysiące zagorzałych fanów SZTUKI ULICY i przypadkowych widzów, potwierdzając, że przestrzeń miejska z powodzeniem sprzyja interakcjom artystów i odbiorców.
Obok zespołów polskich zaprezentowali się artyści: z Niemiec, Estonii, Ukrainy, Rosji, Austrii, Norwegii, Hiszpanii, Japonii, Włoch, Czech i Słowacji.
Furorę wśród turystów i warszawiaków zrobiła instalacja na Placu Zamkowym – Terra ignota – ziemia nieznana Ernesta Zawady, czy austriacki zespół Irrwisch, który bawił do łez, ale też rosyjski Teatr Derevo, który jak burza przeszedł przez Stare Miasto pokazując wstrząsający spektakl „Arcan lub pośmiertne przygody Pierrota”. Bardzo interesujące okazały się też prezentowane w Parku Agrykola przedstawienia hiszpańskiej grupy Senza Tempo i niemieckiego Antagon TheaterAKTion. Najmłodszych zaś urzekł słowacki Teatro Tatro prezentujący zabawną opowieść o stworzeniu świata. Niewątpliwie najbardziej spektakularnym wydarzeniem XIII Festiwalu był Koncert ognia francuskiego zespołu perkusistów i pirotechników Les Commandos Percu, który porwał w świat muzycznych fajerwerków kilkunastotysięczną publiczność zgromadzoną na Polu Mokotowskim.
Dzień Świętej Łucji w ramach projektu „Czytam, wiem, tworzę”
WARSZAWA, POLSKA
Polsko-szwedzki projekt został pomyślany jako szeroko pojęta manifestacja „kultury dziecięcej po szwedzku” i był inspirowany szwedzkim podejściem do dzieci i praw dziecka. Honorowy Patronat nad przedsięwzięciem objął Prezydent m. st. Warszawy Lech Kaczyński oraz Ambasada Szwecji. Głównym celem projektu było zwiększenie czytelnictwa wśród dzieci, również poprzez film, teatr i sztukę plastyczną. 13 grudnia 2005 r. Dorożkarnia w ramach projektu zrealizowała wieczór poświęcony prezentacji szwedzkich obrzędów związanych ze Świętem Łucji. Wzięły w nim udział dzieci z najmłodszych grup dorożkarniowych: PUCHATKÓW, DZIOBAKÓW i PASZCZAKÓW, ich starsi koledzy z Teatru ZACZAROWANE KOŁO, dzieci z lokalnego klubu ZIELONE WZGÓRZE uczestnicy zajęć w Pracowni Plastycznej FABRYKA WYOBRAŹNI oraz uczniowie Szkoły Podstawowej nr 3.
Impreza miała charakter lokalnego spotkania rodzinnego, które otworzyła uroczysta procesja – pochód chłopców i dziewczyny uosabiającej Św. Łucję. W dalszej części zaprezentowana została etiuda teatralna inspirowana książką Astrid Lindgren Dzieci z Bullerbyn, w reżyserii Stanisława Dembskiego, następnie odbył się konkurs teatralny (improwizacje teatralne oparte na szwedzkiej literaturze dziecięcej) oraz konkurs na najpiękniejszy kostium Św. Łucji. Imprezę zakończył happening plastyczny pod tytułem Ulubieni bohaterowie szwedzkich bajek i powieści dla dzieci.
OFF Polska
BERLIN – ROSTOCK – LIPSK – KOLONIA – ULM – FREIBURG – MAGDEBURG – STUTTGART, NIEMCY
Projekt OFF Polska był zorganizowany przy współpracy Instytutu Adama Mickiewicza oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Roku Polsko-Niemieckiego. Była to prezentacja najlepszych filmów offfowych jakie pojawiły się w Polsce w ciągu dwóch lat w 2003 i 2004 roku, laureatów polskich festiwali i przeglądów filmowych. Filmy pokazywane były w polskich instytutach kultury, ośrodkach filmowych, kinach a także podczas festiwali filmowych w Berlinie, Rostocku, Lipsku, Kolonii, Ulm, Freiburgu, Magdeburgu i Stuttgarcie. Pokazy filmów stwarzały świetną możliwość do spotkania z twórcami i krytykami, a dyskusje o młodym kinie polskim i niemieckim emitowane w ogólnokrajowej telewizji NDR.
OFF POLSKA znalazło się w programie oficjalnej prezentacji polskiej kultury narodowej organizowanej przez Instytut Adama Mickiewicza na zlecenie Ministerstwa Kultury oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej.
Projekt Moltke 1999 i 2004
KRZYŻOWA, POLSKA – BERLIN, NIEMCY
Projekt opowiada o spotkaniach Kręgu z Krzyżowej – małej, niemieckiej grupy opozycyjnej, która spotykała się familijnie w Domu na wzgórzu w Krzyżowej w 1942 i 1943 r. W atmosferze pikniku mężczyźni ustalali kształt nowego niemieckiego państwa, drogę prawną od obywatela do Bundestagu, system rozliczeń z hitlerowcami.
Przedstawienie teatru Bez Kota było próbą ożywienia Domu, w którym odbywały się spotkania. Kobiety znów robią pierogi i kompot, znów mężczyźni dyskutują w salonie a dzieci biegają po werandzie… A potem wraca Helmut.
To scena wyjęta tylko ze snu, Helmut James von Moltke został aresztowany, osadzony w Berlinie i nigdy już do Krzyżowej nie wrócił. Został stracony w styczniu 1945r. Nie ma grobu, jego prochy zostały rozsypane właśnie po to, aby nie było żadnego kultowego miejsca, żadnej pamiątki po nim.
W Domu na wzgórzu nie ma muzeum, takie było życzenie Fręyi von Moltke, wdowy po Helmucie Jamesie. Mieszkają tam wolontariusze i stypendyści fundacji. Jedynie na parterze stoi okrągły stół przypominający o odbywających się tu spotkaniach, a na pustej ścianie na przezroczystej szybie widnieje napis:
„Jeżeli już musimy pogodzić się z czasami ,w których istnieje duże prawdopodobieństwo utraty życia , starajmy się o to by nasze życie i umieranie miało sens”. Adam von Trott du Solz
Dariusz Sikorski-reżyser: W 1998 roku, podczas mojego drugiego pobytu w Krzyżowej, i dotarłem do archiwalnych zdjęć rodziny von Moltke, dokumentujących ich życie w Domu na Wzgórzu. Ponieważ wcześniej próbowałem ożywić w czasie Lata Artystycznego cały majątek i projekt ten był bardzo dobrze przyjęty przez publiczność, teraz wraz z Teatrem po balu, zdecydowaliśmy się zrealizować Projekt Moltke: sny, halucynacje, wspomnienia. Projekt miał nie tylko opowiedzieć historię rodziny von Moltke ale również przybliżyć oglądającym znaczenie Domu na Wzgórzu dla historii Krzyżowej i uczłowieczyć surowe, puste wnętrza Domu dla odwiedzających go ludzi. W spektaklu wykorzystano listy Helmuta do Freyi, slajdy i archiwalne zdjęcia oraz wiele starych rekwizytów zebranych od okolicznych mieszkańców. Projekt składał się z dwóch części: 24 godzinnej akcji zamieszkania Domu na Wzgórzu oraz 40 minutowego spektaklu na zakończenie całego projektu.
Dariusz Sikorski i Izabella Borkowska powrócili do spektaklu z roku 1999 pracując z młodszymi uczestnikami Teatru „Bez Kota” podczas Dni Warszawy w Berlinie w 2004 roku.
2002
Telemiasto młodych
BERLIN, NIEMCY
Projekt medialny Telemiasto młodych zrealizowany został w Berlinie, zajęcia prowadził Marek Sobolewski.
Od 2000 roku Dorożkarnia jest organizatorem plenerowego wydarzenia, promującego amatorską twórczość dziecięca i młodzieżową. Najlepsze grupy wokalno-taneczne i teatralne, pracownie plastyczne z większości warszawskich placówek kultury, stowarzyszeń i fundacji spotykają się w centrum stolicy, aby zaprezentować najciekawsze zdarzenia z dziecięcego i młodzieżowego świata sztuki amatorskiej. Celem projektu jest przywrócenie wiary w młodego człowieka poprzez dostrzeżenie w nim jego pasji, bezinteresownej aktywności i otwartości na sztukę. DZIECIĘCA STOLICA kreuje pozytywne wzorce wśród dzieci i młodzieży, a także popularyzuje twórczość amatorską, nieco ostatnio zapomnianą i zepchniętą na margines życia społecznego i kulturalnego.
Dziecięca Stolica to projekt otwarty, od 2006 roku do udziału zapraszani są przedstawiciele instytucji kultury oraz amatorskie zespoły dziecięce i młodzieżowe z Europy:
2006r. – obserwatorzy z Danii i Niemiec
2007r. – kopenhaska grupa teatralna Teaterbutikken z Danii
2008r. – folklorystyczny zespół taneczny Lipokkaat z Finlandii oraz obserwatorzy z Niemiec, Turcji, Grecji, Austrii i Finlandii
2009r. – Drama Studio of Children’s Theatre Dubrava z Chorwacji
2010r. – dzieci ze Stowarzyszenia BUCHKINDER LEIPZIG (Dzieci Książki) z Niemiec
Story Savers 2012-2014
POLSKA, CZECHY, GRECJA, FINLANDIA, IRLANDIA, WIELKA BRYTANIA, NORWEGIA
W projekcie zbierano opowieści ważne dla społeczności lokalnych w różnych częściach Europy i zbudowanie na ich podstawie fragmentu wspólnej tożsamości kulturowej. Zbieraliśmy opowieści, których wątki są wspólne dla nas wszystkich. Podobne sprawy, problemy, trudności, perspektywy, mądrości, radości i pokonywanie trudności, pozwoli zbudować zrozumienie pomiędzy partnerami.
Każdy z partnerów badał lokalne środowisko i identyfikował grupy, które te historie zbierały. Działania miały na celu zainicjowanie lokalnych grup StorySavers jako społecznych sieci współpracy w regionie każdego z partnerów.
Częścią regularnych spotkań partnerskich były treningi m. in. technik zbierania historii, fotografii oraz prezentacja regionalnych projektów StorySavers.
Uczestnikami projektu StorySavers były lokalne organizacje krajach partnerskich, szczególnie te, które pracują z osobami starszymi i rodzinami.
POLSKA, AUSTRIA, FINLANDIA, NIEMCY, TURCJA, WIELKA BRYTANIA
W Dorożkarnii ważny jest również rozwój artystyczny i dydaktyczny dorożkarniowych pedagogów i artystów, którzy prowadzą zajęcia. Stąd pomysł podróży studyjnych do podobnych nam ośrodków w całej Europie w celu wymiany doświadczeń, oglądania warsztatu, szukania inspiracji oraz nawiązywania kontaktów dla wspólnych projektów.
W projekcie udział biorą partnerzy z Finlandii, Niemiec, Austrii, Wielkiej Brytanii i Turcji w ramach programu Grundtvig. Głównym celem projektu jest upowszechnianie i wprowadzanie metod i doświadczeń z zakresu sztuk performatywnych: tańca, teatru sztuk wizualnych i filmu, w pracy z młodzieżą i osobami dorosłymi( 15 – 26 lat) , a także poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jak motywować młodzież i dorosłych do aktywnego uczestnictwa w sztuce i w jaki sposób ta aktywność może wpływać na podniesienie ogólnej jakości ich życia. Projekt adresowany jest głównie do osób, które w swojej pracy spotykają się z osobami dorosłymi i korzystają z metod wykorzystujących użycie sztuk performatywnych. W czasie spotkań i warsztatów odbywających się w krajach partnerskich, młodzi ludzie poznają metody uczenia się i nauczania w pracy z dorosłymi, jakie zostały wypracowane w różnych krajach. Owocem projektu będzie podręcznik skierowany do instruktorów pracujących z osobami dorosłymi i wykorzystujących sztuki performatywne jako metodę pracy, pokazujący i propagujący najlepsze przykłady takich działań zebrane, podczas badań przeprowadzonych w krajach będących partnerami projektu. Warsztatom i seminariom towarzyszą prezentacje spektakli i wydarzeń festiwalowych. (Polska, Finlandia, Niemcy, Austria, Wielkiej Brytania, Turcja, 2007-2008).( w festiwalu teatralnym w Tampere (Finlandia) i warsztatach plastyczno-rzeźbiarskich w Kocaeli (Turcja).)
Książkozaury 2009-2010
POLSKA, NIEMCY
Inspiracją do realizacji Książkozaurów w Dorożkarni stała się działalność Stowarzyszenia BUCHKINDER LEIPZIG (Dzieci Książki). Stowarzyszenie powstało w 2001 r., jego założyciele postanowili zagospodarować dzieciom czas wolny poprzez wykorzystanie ich upodobań do wymyślania przeróżnych historii. Tak narodził się pomysł, aby młodzi twórcy wzięli udział we wszystkich etapach pracy nad książką: wymyślanie opowieści, spisywanie ich, wykonywanie ilustracji, składanie książek, oprawianie ich w okładki, klejenie i szycie. W tej chwili Stowarzyszenie zajmuje się wydawaniem książek i kalendarzy, które później trafiają do księgarni w kraju i za granicą – autorami ich są dzieci i młodzież w wieku 4-18 lat. Z udziału w warsztatach dla młodych płyną wyłącznie korzyści: radzenie sobie z językiem ojczystym, wzbogacanie słownictwa, różnorodność i piękno wypowiedzi, osobista ekspresja twórcza, niepowtarzalne, dowcipne a nawet szalone pomysły – to tylko niektóre z nich. Ale najważniejsze to rozwijanie umiejętności społecznych w niezwykły sposób – współpraca w zespole, szacunek dla poglądów innych, przyjmowanie krytyki własnej twórczości, wzmocnienie pewności siebie. Dorożkarniowy projekt Książkozaury zakłada realizację podobnych założeń. Wstępem do projektu były tygodniowe warsztaty zorganizowane w czasie ferii zimowych 2009. Uczestników zafascynowała formuła zajęć, dlatego warsztaty były po feriach kontynuowane. Latem sześcioosobowa grupa dzieci z Warszawy pod opieką Magdaleny Penczonek (pomysłodawczyni projektu) i sześcioosobowa grupa dzieci z Lipska pod opieką Ralpha Uwe Langa (założyciel BUCHKINDER LEIPZIG) i Jany Fuchs (opiekun artystyczny i tłumaczka) pojechały do Krzyżowej. Tam w Międzynarodowym Domu Spotkań Młodzieży pracowały przez tydzień. Zwykle proces powstawania książki rozpoczyna się od tworzenia tekstu, a dopiero potem przygotowuje się ilustracje. Podczas tych warsztatów proces ten został przez opiekunów świadomie odwrócony, umożliwiło to łatwiejszą komunikację między różnojęzycznymi dziećmi. Zwłaszcza, że do pracy wszyscy musieli dobrać się w polsko-niemieckie pary. Wszystkie książki, jakie powstały zostały zaprezentowane na uroczystym spotkaniu kończącym wspólne warsztaty w Krzyżowej.
W marcu 2010 r. obie grupy wzięły udział w Międzynarodowych Targach Książki w Lipsku – dorocznej imprezie handlowo-ekspozycyjnej dla wydawców i księgarzy. Prezentowały swoją twórczą działalność literacko-plastyczną – książkę (zbiór opowiadań z Krzyżowej) podczas spotkania autorskiego, a później podczas wernisażu w Cafe Kowalski.
W maju 2010 r. dzieci z Polski i Niemiec uczestniczyły w Międzynarodowych Targach Książki w PKiN a podczas DZIECIĘCEJ STOLICY zorganizowały stoisko – czytały fragmenty książki i zorganizowały warsztaty linorytu.
Singing is it 2006-2007
POLSKA, WIELKA BRYTANIA, WŁOCHY
Międzynarodowe warsztaty wokalne realizowane w Rzymie, Warszawie i Londynie.
Artyści, instruktorzy i opiekunowie artystyczni z 3 ośrodków spotkali się na seminarium, by wspólnie opracować i przygotować projekt muzyczny. Obok Dorożkarni udział wzięli: Pan Centre for Intercultural Arts placówka z Londynu pracująca z emigrantami, Folias placówka z Rzymu pracująca z dziećmi ulicy. Na warsztatach młodzież uczyła się kreatywnego pisania piosenek – tekstów i muzyki przy wykorzystaniu różnych metod i technik nauczania.
Podczas zajęć uczestnicy intensywnie pracowali, ale też wzajemnie inspirowali odmiennymi charakterami i sposobem bycia: młodzież z Polski dominowała w inicjowaniu zabaw integracyjnych, londyńczycy oczarowali pozostałych pięknym śpiewem, mieszkańcy Rzymu zaś zarażali poczuciem humoru.
Projekt finansowany z programu Grundtvig.
Ogrody lokalne 2007- 2008
WARSZAWA, POLSKA – BORDEAUX, FRANCJA
Projekt OGRODY LOKALNE był działaniem wieloetapowym. Aby przeprowadzić go ze swoimi wychowankami z Klubu Zielone Wzgórze Aleksandra Antolak i Magdalena Penczonek pojechały do Francji. Takie projekty z myślą o edukacji i integrowaniu okolicznych mieszkańców organizuje się od ponad 30 lat. Podczas wizyty studyjnej w Centrum Socjalnym i Farmie Pedagogicznej des Aubiers przyglądały się realizacji koncepcji OGRODÓW w realiach francuskich. Ola wzięła też udział w konferencji dotyczącej powstawania OGRODÓW LOKALNYCH w Europie. Pół roku później rozpoczęto projekt z dziećmi Klubu Zielone Wzgórze. Dwójka studentów drugiego roku Institut Univérsitaire et Téchnologique, kierunku Animacji Socjalnej i Socjokulturalnej w Bordeaux Elżbieta Orzechowska i Simon Pierrot razem z dziećmi z Zielonego Wzgórza postanowili reaktywować ogród przy sąsiadującej z Dorożkarnią Szkole Podstawowej nr 3. Przed rozpoczęciem realizacji projektu dzieci spotkały się z działkowcami z miejscowych Ogrodów Działkowych, którzy zdradzili im sekrety uprawy roślin i prowadzenia ogrodu. Cały ogród przed szkołą został urządzony według projektu dzieci i przez nich wykonany. Posadzono stokrotki, tulipany i inne kwiaty oraz krzewy, a także zbudowano drewnianą kompostownię.
Lato Artystyczne w Międzynarodowym Domu Spotkań Młodzieży w Krzyżowej
KRZYŻOWA, POLSKA
Pod koniec lat 90. w zajęciach LATA ARTYSTYCZNEGO, stworzonego przez Annę Michalak (DOROŻKARNIA) i Marka Stanielewicza (ASP we Wrocławiu), uczestniczył Teatr Muzyczny PANTERA. Później, kiedy powstała DOROŻKARNIA, do Krzyżowej dołączyła również związana z nią młodzież i tak już zostało. Rosły następne pokolenia, a w DOROŻKARNI powstawały kolejne grupy, które co roku w Krzyżowej doskonaliły swoje umiejętności.
Ważnym celem tego projektu była promocja młodzieży z Europy Wschodniej. Wspólne zajęcia stwarzają młodym ludziom przestrzeń do swobodnej ekspresji twórczej, a dzięki wymianie doświadczeń mają oni niepowtarzalną okazję nabycia pewności artystycznej i samoświadomości.
Ideą tego projektu było spotkanie i praca studentów uczelni artystycznych z różnych krajów Europy z młodzieżą, która dopiero tutaj ma możliwość wspólnej nauki tańca, pantomimy czy ceramiki. Warsztaty prowadzone były przez pedagogów oraz wykładowców uczelni artystycznych z kraju i zagranicy. Każdy z warsztatów obejmuje kilkadziesiąt godzin zajęć. Na zakończenie poszczególne grupy warsztatowe przedstawiają na świeżym powietrzu spektakle, wystawy, koncerty i happeningi, które są przygotowane specjalnie dla mieszkańców okolic Krzyżowej i całego Dolnego Śląska.
Przez wiele lat w programie znajdowały się warsztaty teatralne, taneczne, bębniarskie, kwartetów smyczkowych, graficzne, rzeźbiarskie, filmowe, multimedialne i dziennikarskie.
Pobyt wszystkich młodych uczestników Lata Artystycznego w Krzyżowej kończą prezentacje. Poszczególne grupy warsztatowe przedstawiają na świeżym powietrzu spektakle, wystawy, koncerty i happeningi, które są przygotowane specjalnie dla mieszkańców okolic Krzyżowej i całego Dolnego Śląska. Z myślą o nich od kilkunastu lat w trakcie projektu odbywa się bieg przełajowy oraz turniej siatkówki. Do udziału w konkurencjach sportowych mieszkańcy trenują wiele miesięcy.
Rokrocznie w warsztatach uczestniczyło ponad 100 młodych ludzi z Ukrainy, Litwy, Białorusi, Niemiec, Rosji, Słowacji, Czech, Rumunii, USA, Anglii. Na zakończenie zostają przyznane „Medale Sztuki” dla najbardziej społecznych artystów, bo najważniejsze jest spotkanie i wspólne „bycie razem”, wspólna praca, a dopiero potem efekt artystyczny.
1998 Grafika – Marek Stanielewicz, Taniec – Iza Borkowska, Dana Blask, Teatr – Anna Michalak, Dariusz Sikorski oraz Stephen Bello Burgi, pantomima- Herald Seime, warsztaty cyrkowe – Christoph Bongard, Jochen Schmidt.
1999 Grafika – Marek Stanielewicz, Taniec – Iza Borkowska, Dana Blask, Teatr – Anna Michalak, Projekt Moltke- Dariusz Sikorski, Warsztaty kwartetów smyczkowych– Mechtild Ortschig, pantomima- Herald Seime, warsztaty cyrkowe- Dawid Wagner.
2000 Grafika – Marek Stanielewicz, Taniec – Iza Borkowska, Dana Blask, Teatr – Anna Michalak,Dariusz Sikorski, Warsztaty kwartetów smyczkowych – Mechtild Ortschig.
2001 Grafika – Marek Stanielewicz, Taniec – Iza Borkowska, Teatr – Anna Michalak, Dariusz Sikorski, Warsztaty kwartetów smyczkowych – Mechtild Ortschig, warsztaty bębniarskie – Sambor Dudziński.
2002 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Taniec – Iza Borkowska, Teatr – Anna Michalak, Dariusz Sikorski, Warsztaty kwartetów smyczkowych – Mechtild Ortschig., Pantomima – Ewelina Ciszewska, Józef Markocki.
2003 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Teatr – Anna Michalak, Iza Borkowska, Dariusz Sikorski, Akwarela – Neringa Zakauskaite, Ewelina Ciszewska, Józef Markocki,Warsztaty kwartetów smyczkowych – Mechtild Ortschig.
DUCHY RZEKI reż. Darek Sikorski, chor. Izabella Borkowska
2004 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Taniec – Iza Borkowska, Dziennikarstwo- Leszek Budrewicz, Teatr – Anna Michalak, Dariusz Sikorski Grzegorz Pohl, Warsztaty kwartetów smyczkowych – Mechtild Ortschig.
PROJEKT MOLTKE Teatr Bez Kota, reż. Darek Sikorski, chor. Izabella Borkowska
PRZEMINĘŁO ZE SCHODAMI reż. Anna Michalak, wsparcie – Grzegorz Pohl
2005 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz Teatr – Anna Michalak, Caroline Jones, Dasha Blahova , Iza Borkowska, Dariusz Sikorski, Ceramika- Małgorzata Dyrda Kujawska, Pantomima – Ewelina Ciszewska, Warsztaty kwartetów smyczkowych – Mechtild Ortschig.
MAŁY REWIOWY TEATRZYK MUSICALOWY reż. Darek Sikorski, chor. Izabella Borkowska
2006 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Teatr – Anna Michalak, Iza Borkowska, Dariusz Sikorski, Ceramika – Małgorzata Dyrda Kujawska,
DAWNO TEMU… W CHINACH… W KRZYŻOWEJ reż. Darek Sikorski chor. Izabella Borkowska
2008 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Ceramika – Maciej Kasperski, Film – Marek Sobolewski, Łukasz Korwin, Taniec – Iza Borkowska, Jakub Łukowski, Oleg Saprończyk, Dariusz Sikorski,
2009 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Ceramika – Maciej Kasperski, Taniec – Jakub Łukowski, Oleg Saprończyk, Pantomima – Ewelina Ciszewska.
2010 Grafika, Rzeźba – Marek Stanielewicz, Grafika – Aleksandra Ivanova, Ceramika – Hanna Apalaika, Alws Kostka, Art Media – www Katarzyna Krasowska, Taniec – Anja Gassenhardt, Jakub Łukowski, Oleg Saprończyk, Pantomima – Ewelina Ciszewska.
2011 Grafika – Marek Stanielewicz, Aleksandra Ivanova, Ceramika – Maciej Kasperski, Aleksandra Chapily, Film – Stale Hundeide, Stefan Koeck, Art Media- Żeljka Gradski, Taniec – Jakub Łukowski, Pantomima – Ewelina Ciszewska.
2012 Grafika – Marek Stanielewicz, Rzeźba – Rafał Piesliak, Ceramika – Maciej Kasperski, Janina Myronova, Sztuka użytkowa – Aleksandra Ivanova, Fotografia – Żeljka Gradski, Film – Stale Hundeide, Teatr – Kian Pourian, Simone Reindell, Taniec – Jakub Łukowski
2013 Grafika – Marek Stanielewicz, Rzeźba – Rafał Piesliak, Ceramika – Janina Myronova, Sztuka użytkowa – Aleksandra Ivanova, Fotografia – Toraif Albrecht, Film – Mateusz Ciągło,
2014 Grafika – Marek Stanielewicz, Malarstwo – Vera Yachoudzik, Rzeźba – Rafał Piesliak, Antas Gerlikas, Ceramika – Maciej Kasperski, Fotografia – Weronika Pawłowska, Mateusz Ciągło, Teatr – Grzegorz Pohl.
2015 Grafika – Agata Gertcher, Rzeźba – Rafał Piesliak, Film – Mateusz Ciągło, Teatr – Grzegorz Pohl, warsztaty wokalne- Tomasz Krupa.
Ten konkurs organizujemy na prośbę rodziców. Dlaczego? Otóż w maju przedszkolaki nadsyłali do nas prace do konkursu MOJA MAMA . Kiedy na otwarciu wystawy wręczaliśmy nagrody i wyróżnienia, rodzice zaproponowali, byśmy przygotowali konkurs, w którym bohaterem będzie tata.
Tak więc przedszkolaki z Siekierek i Czerniakowa zapraszamy do udziału w konkursie plastycznym MÓJ TATA i JEGO WYMARZONY POJAZD.
Konkurs jest dla dzieci w wieku 3-6 lat.
Zachęcamy, by przed przystąpieniem do pracy dzieci dowiedziały się od swoich tatusiów, o jakim pojeździe marzą. O aucie, motocyklu, rowerze? A może o wielkim autobusie, niezwykłym pojeździe kosmicznym albo helikopterze? Dobrze, by dzieci poznały jak najwięcej szczegółów dotyczących pojazdu (kolor, wyposażenie, niezwykłe funkcje) i umieściły je w swoich pracach. Oczywiście na rysunku może też znaleźć się tata.
Każdy przedszkolak może zgłosić tylko jedną pracę w formacie nie większym niż A3. Praca może być wykonana farbami, kredkami, flamastrami, może być wyklejana, ale musi być płaska.
Termin nadsyłania prac: 3 września 2019 rok.
Rozdanie nagród i otwarcie wystawy odbędzie się w dniu 15 września 2019 roku, o godz. 15.00 podczas Święta Siekierek w Dorożkarni.
Na scenie trzech młodych mężczyzn siedzi na stołkach. Są jednakowo ubrani.
Circulus
premiera listopad 2022
Punktem wyjścia przedstawienia Teatru Tańca TEST stało się KOŁO (łac. circulus) jako symbol, znak bez początku, końca czy środka.
W tańcu, tak jak w życiu – koniec bywa czasem rozpoczęciem czegoś nowego, środek może się gwałtownie zatrzymać a początek stać się ostatecznym rozwiązaniem. Na poziomie przedstawienia „CIRCULUS” czas nie istnieje – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są jednym, zaklętym w kole. A KOŁO jest idealne, wpasowuje się w płaszczyzny, ciało i przestrzeń, dążenie do tego ideału, droga, proces są tak samo ważne jak jego osiągnięcie.
KOŁO to kwintesencja sensu życia ze wszystkimi emocjami, przeżyciami i doświadczeniami. Ludzie wpadają czasem w BŁĘDNE KOŁO, przechodzą przez własne KOŁO ŻYCIA, oczekują KOŁA FORTUNY. Tancerki i tancerze dźwigają, turlają i kształtują swoje ciała jak KOŁA, które zmieniają się poprzez ich historie i emocje, którymi pragną się podzielić.
Doświadczenie magii wspólnego tańca, daje efekt wspólnotowości i zadowolenia, że jest się częścią całości oraz mocy kreowania rzeczywistości. Grupowy taniec wprawia w ruch niezbadaną siłę, która dąży do zamanifestowania emocji tancerek i tancerzy oraz podzielenia się tym ze światem. Taniec to fascynujące zjawisko, które nie musi wywołać dokładnie jednej reakcji u publiczności, takiej jakiej mogliby zakładać twórcy przedstawienia. Teatr Tańca TEST uczestniczy w procesie pobudzania i wydobywania z obszarów nieświadomych odczuć, myśli, stanów ducha, równolegle działając na siebie i widzów. To wzajemne oddziaływanie i pojawienie się różnych stanów psychicznych, w jednym czasie, w momencie podczas odczuwania tańca czy tańczenia, ma szczególne znaczenie, społeczny wydźwięk i tworzy artystyczną świadomość oraz indywidualną tożsamość.
Tańczą: Katarzyna Gajewska-Kulma, Karolina Kupczak, Joanna Lach, Sonia Sara Mirpuri, Julia Niedźwiecka, Maciej Oficjalski, Marta Rusiecka, Magdalena Sobieska, Kamila Wasilewska, Agnieszka Wereszczyńska, Łukasz Broniak.
W prawie pustym pokoju, samotny mężczyzna egzystuje zamknięty w czterech ścianach, przestając rozróżniać, kiedy kończy się dzień a zaczyna noc. Nie wiadomo też, gdzie on dokładnie się znajduje i co dzieje się poza mieszkaniem. Mężczyzna uwięziony na małej przestrzeni, wspomina bliskie mu osoby i fakty ze swojego życia. Walczy ze snem, obawą, niepewnością, czuje zagrożenie i strach przychodzący z zewnątrz, przez to zaciera się granica między realnością a fantazją. Pokój powoli wypełniają osoby z przeszłości, rozmowy, wspomnienia, przedmioty i przyroda, która jest uosobieniem swobody. Mężczyzna w swej wyobraźni, na moment, może poczuć się wolny i szczęśliwy, choć wie, że obudzi się sam i będzie musiał podjąć najważniejsze i najtrudniejsze wyzwanie swojego życia.
Spektakl „ZIELNIK PILECKIEGO” to próba pokazania rotmistrza Witolda Pileckiego nie jako heroicznego patrioty, „żołnierza wyklętego” – tylko realnego człowieka, mężczyzny obdarzonego radością, chęcią życia i zwykłymi emocjami.
Twórcy spektaklu skupili się na momencie przed dobrowolnym pójściem Witolda Pileckiego do obozu w Auschwitz. Pojawiły się pytania: czy bał się, o czym wtedy mógł myśleć, co wpłynęło na jego decyzje, może się zawahał?
To przedstawienie „umowne”, impresja teatralna, złożona z ważnych elementów życia dla bohatera: miłości, rodziny, ludzi, przyrody, wiary.
Witold Pilecki był nie tylko społecznikiem, żołnierzem, bohaterem, ale i mężem, ojcem, przyjacielem, sportowcem, niedoszłym malarzem. „Pan Zjawa” jak Go nazywali bliscy, był nierozłącznie związany z naturą, przyrodą, drobnymi przyjemnościami życia i pięknem.
Współczesna polska muzyka (Grzegorza Ciechowskiego i Hani Rani w instrumentalnym wydaniu) podkreśla uniwersalność opowieści o tym niezwykłym człowieku.
Występują:
Witold Pilecki: Darek Sikorski
Maria Pilecka /Żona/: Joanna Radecka-Kotowska
Zofia Pilecka /Córka/: Agnieszka Wereszczyńska
Andrzej Pilecki /Syn/: Mateusz Wojasiewicz
Kazimiera Daczówna/Sympatia/: Kamila Wasilewska
Maria Pilecka /Siostra /: Magdalena Sobieska
Scenariusz: Izabella Borkowska
Reżyseria: Darek Sikorski i Izabella Borkowska
Ruch sceniczny: Izabella Borkowska
Scenografia: Darek Sikorski/ Aleksandra Olszewska
Kostiumy: Aleksandra Olszewska
Technika: Jerzy Frączek i Darek Sikorski
Animacje i filmy: Jacek Różański
Przygotowanie wokalne: Magdalena Ptaszyńska
Koordynatorka projektu: Katarzyna Sztarbała
Dawno temu gdzieś w Ameryce, czasy prohibicji. Lokal SEVENTH HEAVEN prowadzi Madam Sugar Kowalczyk i robi to półżartem, a czasem pół serio. To podziemny klub tylko dla wtajemniczonych. Tutaj można przyjść, pokazać najnowszą kreację, potańczyć i zapomnieć o bożym świecie. Tutaj zagłusza się samotność i przestaje gonić za marzeniami.
SEVENTH HEAVEN to miejsce, które żyje nocnym oddechem, jazzem i nadzieją na lepsze jutro.
Ale czy wszystko jest takie jakie wydaje się na pierwszy rzut oka? Jakie skrywane tajemnice mają goście? Co takiego nieoczekiwanego może jeszcze przydarzyć się w lokalu? Chcecie to zobaczyć?
Tańczą:
*Katarzyna Gajewska-Kulma – jako szefowa lokalu Madam Hortensja „Sugar” Kowalczyk
*Sonia Sara Mirpuri – jako wierna, choć znudzona kelnerka Angry Poppy
*Mateusz Wojasiewicz – Little Boy Bob, czyli chłopiec na posyłki
*Agnieszka Wereszczyńska – Hot Ginger, czyli seksowna dziewczyna gangstera
*Paula Klajnowska – jako wieczna marzycielka Violet Hope
*Aleksandra Olszewska – Lucky Rose, czyli ekscentryczna bogaczka
*Joanna Lach/ Kamila Wasilewska – Sweet Lily, czyli naiwna dziewczyna z prowincji
*Izabella Borkowska/ Magdalena Sobieska – jako intrygujący Mistery Gerber
*Maciej Oficjalski – jako Fred Gigolo, fordanser nie tracący nadziei
*Aleksander Kaliński – Gene Gigolo, czyli tańczący hazardzista, brat Freda.
Spektakl taneczny inspirowany starymi filmami muzycznymi i pięknem tańca jazzowego.
Reżyseria i scenografia: Darek Sikorski
Scenariusz i choreografia: Izabella Borkowska
Stylizacja: Aleksandra Olszewska
Światło: Jerzy Frączek.
Muzyka: min. Robbie Williams, Anne Lennox, Voice Band, Tony Bennett, Postmodern Jukebox i inni.
Bal u Wolanda – to spektakl plenerowy, który przygotowaliśmy z okazji 20. urodzin Domu Kultury Dorożkarnia. Otwierając ośrodek kultury w 2000 roku, pokazaliśmy spektakl, nieistniejącego już Teatru Bez Kota pt. Mistrz i Małgorzata, w reż. Darka Sikorskiego i choreografii Izabelli Borkowskiej. Teraz pragniemy nawiązać do tej historii, pokazując uniwersalność powieści Michaiła Bułhakowa oraz osobowości współczesnych uczestników zajęć i przyjaciół Dorożkarni.
Spektakl dedykujemy wszystkim obecnym, byłym i przyszłym osobom związanymi z Dorożkarnią.
Na motywach powieści M. Bułhakowa Mistrz i Małgorzata.
Warszawa – to tutaj teraz Mistrz żyje sobie spokojnie z Małgorzatą i z wierną służącą Nataszą. Małgorzata i Natasza prawie nic się nie zmieniły, żyją niespiesznie opiekując się Mistrzem, który czuje, że się zestarzał, że brak mu sił i poczucia spełnienia. Świat o nich zapomniał, tak jak ludzie zapomnieli o wizycie Szatana w Moskwie. Ale każdego roku, gdy zaczyna się świąteczna pełnia księżyca, Mistrz wspomina bohaterów swojego płonącego rękopisu. Myślami podąża wtedy do parku i zasiada na jednej z ławek, na której niegdyś rozmawiali Iwan Bezdomny z Berliozem, podważając istnienie Jezusa i Szatana. Czuje ból głowy Piłata, strach Fridy i podekscytowanie tłumu. Mistrza zaskakuje Woland, który postanowił odwiedzić go wraz ze swoją świtą i zobaczyć, jak żyją współcześni ludzie, czy nadal nie wierzą w istnienie Szatana?
Pretekstem do wizyty jest bal, gdzie ponownie Małgorzata zostaje Królową i gdzie pojawiają się bohaterowie książki, przeżywając na nowo swoje historie. Jednak pomimo atmosfery dekadenckiej zabawy, czuć pewną nostalgię a nawet niepokój. Zaciera się rzeczywistość z przeszłością, Mistrz robi wewnętrzny rozrachunek z życiem, pojawia się pytanie – co będzie dalej? Odpowiedź może być zawarta zarówno w zapewnieniu Wolanda, że rękopisy nigdy nie płoną, jak i w fakcie, że mistrzowie nie pozostają bez uczniów. Tak jak miał swoich uczniów Jeszua, tak i Mistrz dochował się swojego ucznia. Została nim jego ukochana – Małgorzata. Ona stojąc wiernie przy jego boku, podjęła duchowe przesłanie swego Mistrza, przedłużając tym samym jego istnienie poza granicę fizycznej śmierci. Mistrz podejmuje trudną decyzję, postanawia odejść z Wolandem i jego świtą, pragnie całkowitego spokoju w niebycie. W ostatecznym rozrachunku pokonani przez los męczennicy nie okazują się całkowicie zwyciężeni, bo ludzie, ich czyny i pamięć nie giną. Małgorzata, choć z bólem serca zostaje sama jako strażniczka pamięci Mistrza i jego twórczości.
Projekt InDanceGration to próba łamania stereotypów i schematów na temat „inności”, jakie powszechnie funkcjonują w naszym życiu codziennym. To poszukiwanie porozumienia i tolerancji dla odrębności kulturowej. Elementem finałowym jest utwór Zaproście mnie do stołu autorstwa W. Szymanowicza: „Zaproście mnie do stołu. Zróbcie mi miejsce między Wami. Wspominajcie sobie trudne lata. Powiedzcie otwarcie co serdecznie boli? Może znajdzie się między wami voyager? Opowie o barwnych krajach, egzotycznych krajach (..)”
Spektakl jest spojrzeniem w wewnętrzną strukturę pewnej firmy. Jeden dzień w pracy/jeden tydzień/a może jeden miesiąc? Wszystko jest umowne i bardzo symboliczne. Każdy dzień jest taki sam. Praca to rutyna, panuje ustalona hierarchia, podział władzy oraz uprawnień. Każdy zna swoje miejsce i nawet nie próbuje tego zmienić. Lecz pewnego dnia wszystko się niespodziewanie zmienia…
Tańczą jako:
MANAGING DIRECTOR – Aleksandra Olszewska
CHIEF ACCOUNTANT – Paula Klajnowska
FINANCIAL ANALYST – Katarzyna Gajewska
REGIONAL COORDINATOR – Agnieszka Senderowska
PRODUCT MANAGER – Marta Opilska
TEAM LEADER – Agnieszka Wereszczyńska
ASSISTANT- Agnieszka Milewska
CONSULTANT SENIOR – Tomasz Łukawski
Reżyseria/scenografia: Darek Sikorski
Choreografia/stylizacja: Izabella Borkowska
Światło: Jerzy Frączek.
PODRÓŻE ALICJI
premiera 2017 r.
Mała ALICJA dorosła i jest tym lekko sfrustrowana. Stała się ALICJĄ LIDELL. Dziewczyną/Kobietą, która szuka swojego miejsca na ziemi i zadaje mnóstwo pytań. Ciasno jej w swojej codzienności. Zmęczona obowiązkami, pracą, rutyną i nieszczęśliwa młodzieńczą frustracją, postanawia znaleźć swoje miejsce na ziemi. Szuka zatem swojego WONDERLAND.
ALICJA boi się wyruszyć sama. Zwołuje ekipę PRZYJACIÓŁ i z nimi rusza na poszukiwanie CZARYTORIUM. Po drodze wplątuję się w różne przygody, które pozwalają ALICJI na przemyślenie sensu swojej wędrówki. PODRÓŻ obnaża powierzchowność szukania i pytań o przyszłość. PODRÓŻ wyznacza nasze miejsce na Ziemi i odkrywa nasze prawdziwe JA.
Do ALICJI, bogatszej o doświadczenia PODRÓŻY, dociera, że nasz upragniony WONDERLAND jest tam, gdzie my go sami stworzymy. Nasza KRAINA CZARÓW jest tam gdzie akurat jesteśmy. I gdzie są ci, z którymi chcemy być! Każdy może stworzyć swój WONDERLAND! ALICJA staje się KRÓLOWĄ swojej własnej KRAINY CZARÓW i może zarządzać nią (sobą) jak zechce!
Występują: Teatr Tańca TEST/Teatr Tańca JAZZ/Studio Tańca JAZZ oraz Goście.
Scenariusz/choreografia: Izabella Borkowska;
Stylizacja: Aleksandra Olszewska;
Reżyseria/scenografia: Darek Sikorski
Osoby:
ALICJA LIDDELL – Aleksandra Olszewska
SZALONY KAPELUSZNIK – Agnieszka Senderowska
KOT Z CHESHIRE – Marta Opilska
BIAŁA KRÓLOWA – Paula Klajnowska
CZERWONA KRÓLOWA – Agnieszka Wereszczyńska
BIAŁY KRÓLIK – Katarzyna Gajewska
GĄSIENNICA – Agnieszka Milewska
BLIŹNIAKI – Tomasz Łukawski
CHÓR GRECKI – Teatr Tańca JAZZ/Studio Tańca JAZZ
Spektakl realizowany z Funduszu Animacji Kultury WPEK.
PUNKT WIDZENIA
premiera 2015 r.
Spektakl taneczny pokazujący inne punkty widzenia kobiet i mężczyzn na codzienne sprawy. Będzie to próba odpowiedzi na pytanie – czy i dlaczego różnią się od siebie? Ich punkt widzenia na przyjaźń, miłość, ale też na tak prozaiczne rzeczy jak jedzenie, czy sprzątanie. Czy porozumienie między dwiema płciami jest możliwe? Jak znaleźć wspólny język? Czy wystarczy wzajemny szacunek i zrozumienie odmienności?
W spektaklu zostaną poruszone nie tylko ważne sprawy życiowe, tancerze w żartobliwy sposób opowiedzą o przywarach i stereotypach kobiet i mężczyzn, a dopełnieniem tematu będą teksty wykorzystanych w spektaklu piosenek.
Choreografia/kostiumy/ charakteryzacja: Izabella Borkowska i zespół
Reżyseria/scenografia: Darek Sikorski
Tancerze: Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Aleksandra Hofman, Debora Łojko, Tomasz Łukawski, Paula Klajnowska, Maciej Oficjalski, Daniela Okuniewska, Aleksandra Olszewska, Marta Opilska, Agnieszka Senderowska.
Muzyka: Maria Peszek, Anita Lipnicka, Natalia Przybysz, Dominika Barabas, Kasia Nosowska, Mela Koteluk, Incarnations, Kamil Bednarek, Maciej Maleńczuk & Wojciech Waglewski, Jacek Bończyk, Andrzej Piaseczny, Grzegorz Markowski, Michał Krauwurst, Pabloplavo.
Zasada numer jeden – nie będzie żadnych zasad
Zasada numer dwa – to dla Ciebie, to właśnie dla Ciebie
Zasada numer trzy – jeśli masz jakieś wątpliwości, tam są drzwi
Zasada numer cztery – powiedz mi więcej, powiedz mi więcej, powiedz mi więcej
Zasada numer pięć – rób tak, żeby Bóg był zawsze po twojej stronie
Zasada numer sześć – nie będzie żadnych poprawek
Zasada numer siedem – nie pozostawiaj miejsca pomiędzy
Zasada numer osiem – po prostu bądź sobą, wtedy może Ci uwierzę
Bez kłamstw, bez sztuczek
Bądź prawdziwy, kochaj sztukę, ciągle poszukuj
A będę Cię bezgranicznie kochać
część I – SMĘTY
przerwa
część II – ODMĘTY
Występują: Roch Alończyk, Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Zofia Heldwein, Aleksandra Hofman, Arkadiusz Hryb, Marcin Jabłoński, Debora Łojko, Tomasz Łukawski, Daniela Okuniewska, Aleksandra Olszewska, Marta Opilska, Agnieszka Senderowska, Tom Wohlfahrt.
Choreografia: Izabella Borkowska
Wizualizacje: Marek Sobolewski
Kostiumy/charakteryzacja: Teatr Tańca TEST
światło: Marcin Gruszka
reżyseria: Darek Sikorski
WIECZÓR Z ALICJĄ
premiera 2012 r.
Bajkowe widowisko taneczne inspirowane powieścią Alicja w Krainie Czarów Lewisa Carolla z udziałem pięćdziesięciu tancerzy, grupy bębniarskiej, kuglarzy i muzyków.
Alicja – jest dziewczynką o rozwiniętej wyobraźni, odważną, ciekawą świata, nieco przemądrzałą, wrażliwą na poezję. Dzięki snom przenosi się do bajkowych, fantastycznych krain, gdzie przydarzają się jej niesamowite, na poły purnonsensowe przygody.
Wystąpią : DROP’S, STEP, Teatr Tańca TEST z Dorożkarni oraz FLESZ i SLYDE z Domu Kultury Śródmieście. Widowisko przygotowywane przez Izabellę Borkowską i Darka Sikorskiego specjalnie na Dziecięcą Stolicę.
„Kiedy usłyszysz muzykę musisz tańczyć. Rozumiesz, co mówię? Tańczyć. Ciągle tańczyć. Nie wolno ci się zastanawiać, po co tańczysz. Nie wolno ci myśleć, co to znaczy, bo to nie ma znaczenia. Jeśli zaczniesz o tym myśleć, zatrzymasz się w tańcu. A kiedy się zatrzymasz, nie będę mógł już nic dla ciebie zrobić.”
Ten cytat z książki Haruki Murakamiego sprowokował nas do pokazania tancerzy w pracy nad kolejnym spektaklem teatru tańca. Tancerzy postrzeganych nie poprzez zwyczajowe wyobrażenie o tańcu, ale walczących z własnym ciałem, kontuzjami, twórczą niemocą i stereotypowym myśleniem o tańczeniu. Tancerzy, którzy tu i teraz zmagają się z przeciwnościami losu ale nie mogą przestać tańczyć.
W spektaklu wykorzystano piosenki: Lykke Li, Touch and Go, Pink Martini, Incarnation, Quincy Jones, Camille, Mouse T, Audiofeels, Owain Phyfe.
Choreografia/kostiumy: Izabella Borkowska
Reżyseria/scenografia: Darek Sikorski
Występują: Roch Alończyk, Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Zofia Heldwein, Aleksandra Hofman, Marcin Jabłoński, Debora Łojko, Aleksandra Olszewska, Marta Opilska, Adam Rosiak, Agnieszka Senderowska.
TAK TRUDNO
premiera 2010 r.
Polska muzyka i teksty piosenek prowokują do opowiadania własnych historii… Najnowszy spektakl TESTu jest zdecydowanie inny od poprzednich produkcji zespołu. To czysta formuła teatru tańca – bez linearnego ciągu… Próba „dotknięcia” widza i stworzenia przestrzeni do jego własnych przemyśleń.
W spektaklu wykorzystano muzykę: Maria Peszek Moje miasto, Katarzyna Nosowska Uciekaj moje serce, Justyna Steczkowska Oko za oko, Afromental Bananowy song, Sistars Siła sióstr, Dżem List do M, Kayah Trudno kochać, Stanisław Soyka Jak dzieci, O.N.A. Niekochana, Edyta Bartosiewicz Ostatni, Kayah Jestem kamieniem, Katarzyna Nosowska Wielka Dama tańczy sama, Kult Do Ani, Lao Che mpaKOmpaBIEmpaTA, Kuba Badach Wyspa.
Choreografia: Izabella Borkowska
Scenografia/kostiumy: Izabella Borkowska, Darek Sikorski
Reżyseria: Darek Sikorski
Występują: Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Zofia Heldwein, Aleksandra Hofman, Marcin Jabłoński, Maciej Kuczyński, Debora Łojko, Aleksandra Olszewska, Marta Opilska, Adam Rosiak, Agnieszka Senderowska.
MAGAZYN 2084
premiera 2008 r.
Rzecz dzieje się w przyszłości. Jest rok… powiedzmy 2084. Światem, z pomocą robotów, rządzi garstka nadludzi. Zmechanizowane i zautomatyzowane życie „zwykłych” ludzi ogranicza się do wykonywania prostych czynności. Człowiek stał się „towarem egzotycznym”, a kontakty międzyludzkie ograniczają się do wymiany e-maili. Do Magazynu nr 2084 trafia prototyp robota-modelki…
Choreografia: Izabella Borkowska
Scenografia/kostiumy: Izabella Borkowska, Darek Sikorski
Reżyseria: Darek Sikorski
Obsada: MANEKINY: Magdalena Bińkowska, Katarzyna Gajewska, Aleksandra Hofman, Olga Krawczak, Debora Łojko, Marlena Miszkiewicz, Marta Opilska, Aleksandra Pacak, Agnieszka Senderowska, Małgorzata Śmielak. MAGAZYNIERZY: Maciej Beczek, Łukasz Broniak, Michał Góral, Marcin Jabłoński, Michał Piwowarek STYLIŚCI: Aleksandra Olszewska, Grzegorz Rajs
W spektaklu wykorzystano muzykę z filmów Baza Luhrmanna.
ALEGRIA TOWN
premiera 2007 r.
Tytułowe miasteczko ALEGRIA TOWN to inaczej „Miasto Radości”. Zamieszkane przez 16 osób, których głównym pożywieniem są pomarańcze i czekolada. Obowiązującą filozofią – sensualizm, a zaletą i może wadą – nadwrażliwość.
Codzienne czynności: praca, zabawa, modlitwa i to co zdarza się między ludźmi – miłość, nienawiść, zdrada, zazdrość, są na scenie wyrażane nie tylko ruchem, śpiewem i tańcem, ale również zapachem, dotykiem i smakiem. Gdzieś na granicy teatru i życia następuje spotkanie człowieka z człowiekiem, aktora z widzem, wrażenia z wrażliwością.
Wystąpili jako:
AKORDEONISTKA nieustannie muzykująca, płatkami sypiąca i czasami śpiąca: Debora Julita Łojko
ANIOŁEK cudaczek skrzydlaty, nie z własnej woli ani charakteru: Aleksandra Hofman
BARMANKA trochę picia, trochę życia i nic nie ma do ukrycia: Aleksandra Olszewska
DZIEWCZYNA w swojej powabności, diabelskie ucieleśnienie niewinności: Marta Opilska
FABRYKANT czekoladowy bogacz, chyba trochę rogacz: Michał Piwowarek
KOCHANKA femme fatale miasteczka, miła panieneczka: Aleksandra Pacak
KRAWCOWA, bez której nie byłoby ani dnia, ani nocy, ani nic: Katarzyna Gajewska-Kulma
KUCHARKA myśli ciągle o jedzeniu, niebo ma na podniebieniu: Marlena Miszkiewicz (Marlena Ewelina Zielińska)
OBCY nieznajomy wędrowny gitarzysta, podrywacz, turysta: Michał Adam Góral
PASTOR nawiedzony, lecz duchowny z kropidłem, szachami i mydłem: Łukasz Broniak
PANNA POMOCNA w pomocy owocna, jest zawsze tuż, tuż bo lubi i już: Małgorzata Śmielak (Małgorzata Kołder)
POSŁANIEC nie tylko dobrych wiadomości, człowiek od wszystkiego, dobry do wszystkiego: Marcin Jabłoński
PRACZKA śpiewająco piorąca panna wodna, czasem bywa trochę głodna: Olga Krawczak
SPRZEDAWCZYNI pachnie pomarańczą, cytryną, lawendą, takie zawsze będą: Agnieszka Senderowska-Rucińska
ZAZDROŚNIK beznadziejnie zawsze bardzo zakochany i zdecydowany: Maciej Piotr Beczek
ŻONA FABRYKANTA bardzo ważna niepoważna, łatwowierna i niewierna: Magdalena Bińkowska
Choreografia wytuptana krok po kroczku: Izabella Borkowska
Scenografia młotek, nóż, sznurka jeden metr i już: Aleksandra Olszewska, Darek Sikorski
Kostiumy szmatki, nici i ciut gumy: Izabella Borkowska, Krzysztof Ryzlak
Reżyseria taka mała fanaberia: Darek Sikorski
Wykorzystano muzykę ze spektakli CIRQUE DU SOLEIL
MUSIC – CALL
premiera 2006 r.
Musical staje się podstawą przedstawienia. Początkowo ma to być wznowienie spektaklu Po próbie, przygotowanego niegdyś przez starszych kolegów. Jednak zespół nie chce powtarzać rzeczy już raz zrobionych. Po awanturze z reżyserem aktorzy i tancerze muszą wziąć sprawy we własne ręce a właściwie nogi… Musicalowe hity stają się pretekstem do szaleńczej zabawy. Przy pomocy jednego z członków dawnego Teatru powstaje zarys przedstawienia i odbywa się jego pierwsza, wariacka próba. Czy z takim obrotem spraw pogodzi się reżyser…?
Reżyseria: Izabella Borkowska i Darek Sikorski
Scenariusz: Darek Sikorski
Choreografia: Iza Borkowska
Scenografia: Aleksandra Olszewska
Muzyka z musicali: Grease, The Wizz, Chicago, Sweet Charity, Kabaret, Całyten zgiełk (All That Jazz)
Występują: Debora Łojko, Maciej Beczek, Magdalena Bińkowska, Magdalena Borkowska, Katarzyna Gajewska,Katarzyna Jezierska, Olga Krawczak, Marlena Miszkiewicz, Martyna Miszkiewicz, Aleksandra Olszewska, Marta Opilska, Aleksandra Pacak, Michał Piwowarek, Małgorzata Śmielak, Marcin Jabłoński, Agnieszka Senderowska
Jesteś mieszkańcem Warszawy lub okolic? Lubisz i potrafisz pisać: wiersze, opowiadania, krótkie formy dramatyczne? Interesuje, inspiruje Cię historia, dzień dzisiejszy, ludzie jednej z czterech dzielnic Warszawy (URSUS, WAWER, MOKOTÓW, REMBERTÓW)?
Jeśli odpowiedziałeś/odpowiedziałaś przynajmniej na dwa z powyższych pytań pozytywnie to ten konkurs jest dla Ciebie. W konkursie udział może wziąć każdy!
Prace będą oceniane w następujących kategoriach:
wiersz
opowiadanie
jednoaktówka.
Jednocześnie wszystkie z w/w form literackich będą podzielone na 2 kategorie wiekowe:
dzieci (szkoła podstawowa)
młodzież i dorośli.
Na konkurs autorzy mogą przysłać wiersz, opowiadanie lub jednoaktówkę.
Jury, m. in. Ernest Bryll i Maciej Wojtyszko, po przeczytaniu prac nagrodzi i wyróżni najlepsze wiersze, opowiadania i jednoaktówki.
Termin nadsyłania prac: 27 września 2019 r. (decyduje data stempla pocztowego).
Adres nadsyłania prac: Ośrodek Kultury „Arsus”, ul. Traktorzystów 14, 02-495 Warszawa.
Na zakończenie sezonu artystycznego 2018/19 na scenie plenerowej Dorożkarni zaprezentują się artyści z grup wokalnych, tanecznych i teatralnych. Nie zabraknie też przedszkolaków. Naszych gości zaprosimy także do galerii na wystawy prac przygotowane przez pracownie plastyczne. Studio Filmowe Parasol zapowiada na ten dzień premierę swojego najnowszego filmu.
Tego dnia będą prowadzone również zapisy na zajęcia w nowym sezonie. Chętni nowi uczestnicy będą więc mieli okazję aby przyjrzeć się temu co robimy na co dzień w Dorożkarni, spotkać się i porozmawiać z instruktorami.
Zapraszamy warszawianki i warszawiaków do udziału w Tygodniu Dziecka!
Z okazji Dnia Dziecka 36 warszawskich instytucji kultury przygotowało wspólny program kulturalny dla dzieci, rodziców i opiekunów. W 12 dzielnicach odbędą się koncerty, pikniki, spektakle, warsztaty, wycieczki, wystawy.
Program „Tygodnia Dziecka” został przygotowany przez najlepsze artystki, artystów, pedagogów, pedagożki, animatorki i animatorów. Zachęcamy dzieci, młodzież, rodziców, opiekunów i nauczycieli do udziału w przygotowanych przez nas wydarzeniach!
4 czerwca 1989 roku odbyły się w Polsce pierwsze wolne wybory. Z tej okazji świętowaliśmy w całym kraju, a w ogólnopolskie obchody wpisuje się również nasze lokalne wydarzenie – „Korowód Wolności”.
W programie:
warsztaty plecenia wianków z florystą Marcinem Gładkim,
mobilna instalacja artystyczna i muzeum społeczne wg projektu Dawida Zaleskiego
przejście korowodu wzdłuż nowych osiedli na Siekierkach (od godz. 17.00)
finał i krótka potańcówka przy zakonie Ojców Pijarów.
